도구

도구

라틴어 문장 검색

quis autem ignorat lituos et tubas concitamenta esse, sicut quosdam cantus blandi- menta, quibus mens resolvatur ?
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 57:2)
Non sunt ista, quae possint deorum in se vultum convertere, puerilia et humanae oblecta- menta levitatis.
(세네카, De Providentia, book 1 16:2)
Adsuescamus a nobis removere pompam, et usus rerum, non orna- menta, metiri.
(세네카, De Tranquillitate Animi, Liber IX, ad Serenum: de tranquillitate animi 83:1)
in amne medio faucibus siccis senex sectatur undas, alluit mentum latex.
(세네카, Hercules Furens 11:19)
Intremuit:
(세네카, Troades 645:1)
vos decuit lasso supponere bracchia mento:
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 3권, poem 729)
et bene cum fixum mento discusseris uncum, nil erit hoc:
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 148)
dat sonitum mento unda cadens, licet hispida saetis suppositis multum sedaret barba fragorem;
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 148)
commutat commota manus ac pollice docto pingere philosophi victricem Laida coepit, quae Cynici per menta feri rugosaque colla rupit odoratam redolenti forcipe barbam, subrisit Pallas castoque haec addidit ore:
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Epithalamium62)
nec secus intremui quam si me forte Rebeccae Israel aut Samuel crinitus duceret Annae.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Euchariston ad Faustum Episcopum27)
capit ille dapes, habet ille soporem, tunc senior quae iussus agit, neu falsa videri noctis imago queat, longaevi vatis opacos Tiresiae vultus vocemque et vellera nota induitur, mansere comae propexaque mento canities pallorque suus, sed falsa cucurrit infula per crines, glaucaeque innexus olivae vittarum provenit honos:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 2권34)
stupuit Cadmeia virgo intremuitque simul, dicentemque occupat ultro:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권179)
Erat autem Mellitus corporis quidem infirmitate, id est podagra, grauatus, sed mentis gressibus sanis alacriter terrena quaeque transiliens, atque ad caelestia semper amanda, petenda, et quaerenda peruolans.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. VII.6)
et adprehendens eum de mento, signum sanctae crucis linguae eius inpressit, quam signatam reuocare in os, et loqui illum praecepit:
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. II.12)
Iulius Mento consules facti.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 276:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION