도구

도구

라틴어 문장 검색

nunc, quid elocutio attollat aut deprimat, dicendum.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VIII 153:2)
sed hoc ab elocutionis ratione distat.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VIII 241:5)
nam ut eadem dici solent aliter, manetque sensus elocutione mutata, et figura sententiae plures habere verborum figuras potest.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 17:1)
inter plurimos enim, quod sciam, consensus est duas eius esse partes, διανοίασ, id est mentis vel sensus vel sententiarum, nam his omnibus modis dictum est, et λέξεωσ id est verborum vel dictionis vel elocutionis vel sermonis vel orationis;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 17:5)
nam quaedam et sententiis parva et elocutione modica virtus haec sola commendat.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 270:2)
illud notasse satis habeo, quo pulchriora et sensu et elocutione dissolveris, hoc orationem magis deformem fore, quia negligentia collocationis ipsa verborum luce deprehenditur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 272:5)
coitus etiam syllabarum non negabo, et quidquid sententiis aut elocutioni non nocebit.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 316:2)
summa in hoc vis elocutionis, cum validae tum breves vibrantesque sententiae, plurimum sanguinis atque nervorum, adeo ut videatur quibusdam, quod quoquam minor est, esse non ingenii vitium.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber X 61:1)
id est autem, ut esset multo magis pugnax et saepius ad curam rerum ab elocutione .
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber X 121:3)
quam virtutem quartam elocutionis Cicero demonstrat, quaeque est meo quidem iudicio maxime necessaria.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 2:2)
sed totum hoc apte dicere non elocutionis tantum genere constat, sed est cum inventione commune.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 8:3)
quod illa quasi media quaedam manus acceptum ab inventione tradit elocutioni.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 98:5)
te ergo, norma morum, te, columna virtutum, te, si blandiri reis licet, vera, quia sancta, dulcedo, despicatissimi vermis ulcera digitis exhortationis contrectare non piguit;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 6권, Sidonius Domino Papae Lupo salutem 4:3)
Dicebat enim hanc esse consuetudinem eorum, a quibus normam disciplinae regularis didicerat, ut accepta nuper loca ad faciendum monasterium uel ecclesiam, prius orationibus ac ieiuniis Domino consecrent.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XXIII. 1:7)
ipsa quoque postmodum per gentem Anglorum in eis, quae minus habuerat, ad perfectam uiuendi normam perueniret.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXII. 1:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION