도구

도구

라틴어 문장 검색

Cum quibus et Trivisianos adducimus, qui more Brixianorum et finitimorum suorum u consonantem per f apocopando proferunt, puta nof pro ‘novem’ et vif pro ‘vivo’:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 130:3)
2. Dicimus ergo quod forte non male opinantur qui Bononienses asserunt pulcriori locutione loquentes, cum ab Ymolensibus, Ferrarensibus et Mutinensibus circunstantibus aliquid proprio vulgari asciscunt, sicut facere quoslibet a finitimis suis conicimus, ut Sordellus de Mantua sua ostendit, Cremone, Brixie atque Verone confini:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 137:1)
Classis exercitusque Anglicanus ex quinquaginta quinque hominum millibus tunc temporis constabant, cunctasque colonias foederatas in regiam potestatem redigendi, armisque pacandi, consilium iniere.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT QUARTUM.89)
Arnoldius secundo hoc praelio elatus, ad Congressum literas, in quibus provinciam totam Canadensem duobus hominum millibus sese pacaturum confirmavit.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT SEXTUM.13)
quo ex decreto, tria hominum millia, ad Canadam pacandam, ducibus Schuyler et Montgomery, a Congressu mittebantur.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT SEXTUM.23)
Mille hominum de exercitu Americano Cantabrigiae tunc temporis apud Novanglos considente, a Washingtonio ad Canadam pacandam missi Hicce manipulus tribuno legionis Arnoldio datus, qui copias itinere nondum tentato per deserta duxit:
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT SEXTUM.33)
Haec Americanorum clades insignis spem omnem Canadae cito pacandae procul amovit.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT SEXTUM.70)
Quaeritur argentum puerisque beata creandisuxor, et incultae pacantur uomere siluae;
(호라티우스의 첫번째 편지, 0225)
Declinavi parumper de via occasione aliorum et, dum infantem Pacatulam instituo, immo enutrio, multarum subito male mihi pacatarum bella suscepi.
(히에로니무스, 편지들, Ad Pacatulam 4:1)
sed procul extensum petulans quatit hostia funem Tarpeio servata Iovi frontemque coruscat, quippe ferox vitulus templis maturus et arae spargendusque mero, quem iam pudet ubera matris ducere, qui vexat nascenti robora cornu, si res ampla domi similisque adfectibus esset, pinguior Hispulla traheretur taurus et ipsa mole piger nec finitima nutritus in herba, laeta sed ostendens Clitumni pascua sanguis iret et a grandi cervix ferienda ministro ob reditum trepidantis adhuc horrendaque passi nuper et incolumem sese mirantis amici.
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura XII2)
Inter finitimos vetus atque antiqua simultas, inmortale odium et numquam sanabile vulnus, ardet adhuc Ombos et Tentyra.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XV14)
Prima aetas sub regibus fuit prope per annos quadringentos, quibus circum urbem ipsam cum finitimis luctatus est.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, A Romulo tempora regum septem 5:2)
Deinceps ad Caesarem Augustum centum et quinquaginta anni, quibus totum orbem pacavit.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, A Romulo tempora regum septem 7:1)
Itaque matrimonia a finitimis petita, quia non inpetrabantur, manu capta sunt.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, A Romulo tempora regum septem 18:2)
Liber iam hinc populus Romanus prima adversus exteros arma pro libertate corripuit, mox pro finibus, deinde pro sociis, tum gloria et imperio, lacessentibus adsidue usquequaque finitimis;
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, DE MUTATIONE REI PUBLICAE 6:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION