도구

도구

라틴어 문장 검색

Iudicandi nanciscimur.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 106:9)
eum imbecillitate corporis pugnant, senectutem ipsam nullo alio nomine gravem iudicant, quam quod illos seponit.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 123:3)
tantum enim necesse est timeat, quantum timeri voluit, et manus omnium observet et eo quoque tempore, quo non captatur, peti se iudicet nullumque momentum immune a metu habeat.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 116:2)
non sub formula, sed ex aequo et bono iudicat ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 32:3)
Ignoscere autem est, quem iudices puniendum, non punire ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 32:6)
Haec etiam si quis singula parum iudicat efficacia ad consolandum exulem, utraque in unum conlata fatebitur plurimum posse.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 48:1)
Ingratus est, qui iniuriam vocat finem voluptatis, stultus, qui nullum fructum esse putat bonorum nisi praesentium, qui non et in praeteritis adquiescit et ea iudicat certiora, quae abierunt, quia de illis ne desinant non est timendum.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 58:2)
Modum tamen lugendi non sibi tantum sed etiam aliis fecit ac totum exercitum non solum maestum sed etiam attonitum corpus Drusi sui sibi vindicantem ad morem Romani luctus redegit iudicavitque non militandi tantum disciplinam esse servandam sed etiam dolendi.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 92:3)
neminem dedignatur, qui modo dignum se illa iudicat.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 102:1)
Optime certe illos imitaberis, qui eum indignari possent non esse ipsos exsortes huius mali, tamen in hoc uno se ceteris exaequari hominibus non iniuriam sed ius mortalitatis iudicaverunt tuleruntque nec nimis acerbe et aspere, quod acciderat, nec molliter et effeminate ;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 102:2)
Talis per omnem vitam fuit, qualis in funere, non dico non ausa consurgere, sed adlevari recusans, secundam orbitatem iudicans lacrimas amittere.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 14:3)
Sed istud inter res nondum iudicatas abeat, qualis Sulla fuerit - etiam inimici fatebuntur bene illum arma sumpsisse, bene posuisse.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 70:2)
Iudicemus illos abesse et nosmet ipsi fallamus, dimisimus illos, immo consecuturi praemisimus.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 109:7)
Cur in tanta veri ignoratione versaris, ut inique actum eum filio tuo iudices, quod integro domus statu integer ipse se ad maiores recepit suos ?
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 155:2)
Habebat enim vera secum bona, in quae non est manus iniectio, at quae dissipata et direpta ferebantur, non iudicabat sua sed adventicia et nutum fortunae sequentia.
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 25:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION