라틴어 문장 검색

Hec omnia tanguntur in verbis illis, ubi dicit se fuisse in primo celo, et quod dicere vult de regno celesti quidquid in mente sua, quasi thesaurum, potuit retinere.
(단테 알리기에리, Epistolae 112:13)
85. Postea dicit se dicturum illa que de regno celesti retinere potuit;
(단테 알리기에리, Epistolae 124:1)
sic alius est finis ad quem singularem hominem, alius ad quem ordinat domesticam comunitatem, alius ad quem viciniam, et alius ad quem civitatem, et alius ad quem regnum, et denique optimus ad quem universaliter genus humanum Deus ecternus arte sua, que natura est, in esse producit.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:5)
ad quam quidem operationem nec homo unus, nec domus una, nec una vicinia, nec una civitas, nec regnum particulare pertingere potest.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:11)
Si denique unum regnum particolare, cuius finis est is qui civitatis cum maiori fiducia sue tranquillitatis, oportet esse regem unum qui regat atque gubernet;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 5:19)
"Omne regnum in se divisum desolabitur". 9.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 5:21)
Est enim quoddam totum ad regna particularia et ad gentes, ut superiora ostendunt;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 7:3)
Iam redit et Virgo, redeunt Saturnia regna.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:3)
'Virgo' nanque vocabatur iustitia, quam etiam 'Astream' vocabant 'Saturnia regna' dicebant optima tempora, que etiam 'aurea' nuncupabant. 2.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:4)
Habent nanque nationes, regna et civitates intra se proprietates, quas legibus differentibus regulari oportet:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 14:19)
nam, sicut unus homo optime se habens et quantum ad animam et quantum ad corpus est concordia quedam, et similiter domus, civitas et regnum, sic totum genus humanum;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 15:25)
Dividitur ferro regnum populique potentis que mare, que terras, que totum possidet orbem non cepit Fortuna duos. 13.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 28:1)
et queritur utrum auctoritas Monarche romani, qui de iure Monarcha munii est, ut in secundo libro probatum est, inmediate a Deo dependeat an ab aliquo Dei vicario vel ministro, quem Petri successorem intelligo, qui vere claviger est regni celorum.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 1:14)
Deinde arguunt quod, quemadmodum luna, que est luminare minus, non habet lucem nisi prout recipit a sole, sic nec regnum temporale auctoritatem habet nisi prout recipit a spirituali regimine. 4.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 4:7)
Sic ergo dico quod regnum temporale non recipit esse a spirituali, nec virtutem que est eius auctoritas, nec etiam operationem simpliciter;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 4:58)

SEARCH

MENU NAVIGATION