도구

도구

라틴어 문장 검색

haec ad incitandum animum tyranni dicebantur ut, cum Antiochus in Graeciam traiecisset, conscientia violatae per sociorum iniurias Romanae amicitiae coniungeret se cum Antiocho.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 130:1)
Philippi quondam amicus, nuper relicto eo secutus opulentiorem regiam Antiochi et tamquam peritus Graeciae nec ignarus Romanorum in eum gradum amicitiae regis ut consiliis quoque arcanis interesset acceptus erat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 200:1)
nihil quemquam ab diis immortalibus precari posse, quod non Magnetes ab illis haberent, et in corpora sua citius per furorem saevituros quam ut Romanam amicitiam violarent.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 367:3)
tres eum civitates tenebant, Zmyrna et Alexandria Troas et Lampsacus, quas neque vi expugnare ad eam diem poterat neque condicionibus in amicitiam perlicere, neque ab tergo relinquere traiciens ipse in Europam volebat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 495:1)
Aetoli magno opere suadere ut salva Romanorum amicitia regem quoque adsumerent socium atque amicum:
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 541:1)
nihil autem utilius Graeciae civitatibus esse quam utramque complecti amicitiam;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 543:1)
amicitiam regis non aspernari nec ipsorum Aetolorum.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXV 547:1)
Aetoli quoque ab amicitia populi Romani defecerunt.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXXV Periocha12)
consul deinde M'. Acilius ex senatus consulto ad collegium fetialium rettulit, ipsine utique regi Antiocho indiceretur bellum, an satis esset ad praesidium aliquod eius nuntiari, et num Aetolis quoque separatim indici iuberent bellum, et num prius societas et amicitia eis renuntianda esset quam bellum indicendum.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 34:1)
amicitiam renuntiatam videri, cum legatis totiens repetentibus res nec reddi nec satisfieri aequum censuissent;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 37:1)
ibi in concilio gentis, quamquam et ad Delium impetu in praesidium Romanum facto et ad Chalcidem commiserat nec parvis nec dubiis principiis bellum, tamen eandem orationem est exorsus, qua in colloquio primo ad Chalcidem quaque per legatos in concilio Achaeorum usus erat, ut amicitiam secum institui, non bellum indici Romanis postularet.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 62:2)
quibus auditis cum in contione, quidnam respondendum regi esset, consultaretur, et alii manendum in Romana societate, alii non aspernandam amicitiam regis censerent, media visa est Clyti sententia eoque accepta,
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 143:2)
Epirotarum legati ad consulem venerunt, quos non sincera fide in amicitia fuisse satis constabat;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 403:1)
iis petentibus ut in amicitia pristina esse liceret, respondit consul se, utrum hostium an pacatorum eos numero haberet, nondum scire;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVI 404:1)
his motum Prusiam litterae Scipionis consulis, sed magis fratris eius Africani, ab suspicione tali averterunt, qui praeter consuetudinem perpetuam populi Romani augendi omni honore regum sociorum maiestatem, domesticis ipse exemplis Prusiam ad promerendam amicitiam suam compulit:
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVII 285:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION