라틴어 문장 검색

Atque ceteris forsan vitio datum esset si se interemissent, propterea quod levior eorum vita et mores fuerunt faciliores;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 17:14)
Hee tibi erunt artes, pacique inponere morem, parcere subiectis et debellare superbos. 10.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 19:4)
Unde bene Pirrus ille, tam moribus Eacidarum quam sanguine generosus, cum legati Romanorum pro redimendis captivis ad illum missi fuerunt, respondit:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 30:22)
quod omnino negandum est, tum quia illa responsio non fuisset ad intentionem Cristi, tum quia Petrus de more subito respondebat ad rerum superficiem tantum. 3.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 9:7)
Et quod Petrus de more ad superficiem loqueretur, probat eius festina et inpremeditata presumptio, ad quam non solum fidei sinceritas impellebat, sed, ut credo, puritas et simplicitas naturalis.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 9:34)
"Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo". 14.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 9:52)
Cum igitur omnis nostra loquela - preter illam homini primo concreatam a Deo - sit a nostro beneplacito reparata post confusionem illam que nil aliud fuit quam prioris oblivio, et homo sit instabilissimum atque variabilissimum animal, nec durabilis nec continua esse potest, sed sicut alia que nostra sunt, puta mores et habitus, per locorum temporumque distantias variari oportet.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 68:2)
dictum est, successive per tempora, nec stare ullo modo potest, necesse est ut disiunctim abmotimque morantibus varie varietur, ceu varie variantur mores et habitus, qui nec natura nec consortio confirmantur, sed humanis beneplacitis localique congruitate nascuntur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 72:2)
nec mirum, cum etiam morum habituumque deformitate pre cunctis videantur fetere.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 86:3)
3. Sed hec fama trinacrie terre, si rccte signum ad quod tendit inspiciamus, videtur tantum in obproprium ytalorum principum remansisse, qui non heroico more sed plebeio secuntur superbiam.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 98:1)
Cum quibus et Trivisianos adducimus, qui more Brixianorum et finitimorum suorum u consonantem per f apocopando proferunt, puta nof pro ‘novem’ et vif pro ‘vivo’:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 130:3)
in quantum ut homines latini agimus, quedam habemus simplicissima signa et morum et habituum et locutionis, quibus latine actiones ponderantur et mensurantur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 154:5)
5. Exigit ergo istud sibi consimiles viros, quemadmodum alii nostri mores et habitus;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 6:1)
5. Vide igitur, lector, quanta licentia data sit cantiones poetantibus, et considera cuius rei causa tam largum arbitrium usus sibi asciverit;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 143:1)
3. Et primo sciendum est quod in hoc amplissimam sibi licentiam fere omnes assumunt, et ex hoc maxime totius armonie dulcedo intenditur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 197:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION