도구

도구

라틴어 문장 검색

hoc auctore existimantur Petillii et vivo Africano rem ingressi et mortuo rogationem promulgasse.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVIII 684:1)
quo deinde modo, si te metu mortis credebam cenam vitasse meam, non ab eodem metu comisationem quoque vitaturum existimabam?
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XL 165:1)
priusquam id faceret, se ei permittere uti si quod seu ius seu auxilium se habere ad eos libros repetendos existimaret, experiretur:
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XL 349:2)
is quia successurus Q. Fulvio erat, ne vetere exercitu provincia spoliaretur, quaero inquit de te, L. Minuci, cum confectam provinciam nunties, existimesne Celtiberos perpetuo in fide mansuros, ita ut sine exercitu ea provincia obtineri possit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XL 417:1)
Eumenes igitur ut Romam venit, exceptus cum tanto honore quantum non meritis tantum eius, sed beneficiis etiam suis, ingentia quae in eum congesta erant, existimabant deberi, a praetore in senatum est introductus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 113:1)
senatum existimare non aequum eum facere qui ab sociis suis non abstineret iniuriam.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 272:3)
et ambigendo de Coele Syria causam belli se habiturum existimabat gesturumque id nullo impedimento occupatis Romanis in Macedonico bello;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 304:2)
aliquid illi regiae maiestati, aliquid hi populi Romani nomini, cum praesertim Perseus petisset colloquium, existimabant deberi.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 409:2)
Ab Rhodo redeuntes Boeotiae quoque civitates, et Thebas et Coroneam et Haliartum, adierunt, quibus expressum invitis existimabatur ut relicta regia societate Romanis adiungerentur.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 488:1)
quae facta a C. Lucretio fierique ab L. Hortensio praetoribus Romanis querantur, ea neque facta neque fieri voluntate senatus quem non posse existimare, qui sciat bellum Persei et ante Philippo, patri eius, intulisse populum Romanum pro libertate Graeciae, non ut ea a magistratibus suis socii atque amici paterentur?
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIII 92:1)
inde existimari potest, qui habitus animorum audientibus ea patribus fuerit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIV 178:2)
non sum is, Quirites, qui non existimem admonendos duces esse:
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIV 266:1)
existimari Samothraciam petiturum;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLV 18:1)
vix incedo inanis, ne ire posse cum onere existimes.
(티투스 마키우스 플라우투스, Amphitruo, act 1, scene 1189)
Ita, sum Sosia, nisi me esse oblitum existimas.
(티투스 마키우스 플라우투스, Amphitruo, act 4, scene 217)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION