도구

도구

라틴어 문장 검색

Cui totumut evenerat est monstratum ex ordine.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 78:10)
Evenit, dixit socius, quod a civitate exieramus, et sic vox una asperrima audiebatur et cantus incompositus verbaque inordinatesonabant;
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 86:9)
Permitte, inquit illa, karissimedomine, ut oculum sanum medicinali arte confirmem et carmine, ne ita eveniatde sano ut mihi evenit de iam percusso, quia dampnum tuum commune est nobis.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 91:12)
Hoc alia vice nobis evenit, cum pergeremus ad civitatemper magnam viam:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 120:2)
Ita evenit eis, sicut in proverbio dictum est:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 123:36)
Merito hoc illi accidit, quia si custodisset quod Moysespraecepit, ut diligeret fratrem suum sicut se ipsum, hoc ei non evenisset.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 126:2)
Fili, ne dimittas pro futuris praesentia, ne forsan perdas utrumque, sicut evenit lupo de bobus promissis a rustico. [p. 32]
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 152:2)
Quomodo, pater, evenit ei?
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 157:4)
Videte quam magnum mihi et vobis ingruat bellum, quod propter meum credo evenire vobis peccatum. [p.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 172:5)
Hoc multis iam evenit;
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 178:27)
et statim eveniunt ei tanta commoda quodprorsus dulce sit ei praeteritarum reminisci adversitatum.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 187:73)
Multa enim mala contingunt hominibus quae eveniunt eis ut maiora mala effugiant;
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 190:4)
Cum fuerisin tristitia, nihil inde sollicitus eris, sed omnia in dispositione Deipermitte et renuntia semper bonum futurum, et ita eris oblitus malorum, quia multa mala eveniunt, quae in bono finiuntur.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 190:7)
Pater etenim meus congregavit thesaurum, congregatum unde fures raperepossent collocavit et mihi cui possetis auferre vel ignis posset comburerevel aliquis casus eripere reliquit.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 210:21)
(10) Item, Boethius in V De consolatione philosophae loquitur de casu et fortuna, quae causantur ex duabus causis per se concurrentibus, sicut quando aliquis intendit suffodere thesaurum et postea alius in eodem loco intendit fodere sepulcrum, consequitur ex fortuna inventio thesauri, et sic fortuna causatur ex duabus causis per se concurrentibus, ut dicit Boethius;
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. I. An fatum sit 11:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION