-
Cultibus hiis afflata poli regina caduca Deserit atque Dei secretum consulit, heret Diuinis, mentem terrenis exuit, ipsam Haurit mente Noym, diuini fluminis haustu Ebria, sed pocius dicatur sobria, namque Ebrietas nascens ex tali nectare, plena Sobrietate uiget nec mentem cogit ab usu Degenerare suo, uerum generosius ipsam Erigit, elimans nostre contagia sordis.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUINTUS 10:1)
-
Dum transit, miratur aquas, quas federat igni Indiuisa loci series, nec flamma liquorem Impedit, aut flamme certat liquor ille repugnans, Sed pocius sua deponunt certaminis arma.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUINTUS 18:2)
-
Sed tamen a Fronesi uiua racione probatur Quod nullos illic possit torquere recursus Humor nec proprio ualeat discurrere fluctu, Cum gremium nullus ibi prebeat alueus illi, Nec matrix terrena sinus expendat eidem, Nec centrum repetens, natiuo pondere tractus, Humor ad ima ruat, proprie grauitatis amicus, Descensum cum flamma neget, sursumque manere Cogat aquas, supraque liget quasi carcere clausas.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUINTUS 18:11)
-
Qui calcauit opes animo uictore, malignum Deiecit carnemque sibi seruire coegit.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUINTUS 22:3)
-
Sic sopor inuasit uigilem, sic somnus adulter Oppressit Fronesis animum, sompnoque soporans Extasis ipsa suo, mentem dormire coegit.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 2:2)
-
Sed postquam ualuit nulla racione stuporis Extirpare malum totamque reducere mentem, Vt Fronesi ferat auxilium totumque soporem Excuciens, reddat mentem cogatque reuerti, Sollicitat precibus propriam regina sororem, Que superum solio residens, celeste profundum Scrutatur solisque Dei penetralibus heret, Cui Racio nichil affirmat, cui sufficit ipsa Credulitas et sola Fides, Racione remota.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 2:5)
-
Hos casus miserata dolet mentisque rigorem Exuit, in gemitus erumpens, fractaque parumper Magestas animi molescere cogitur, exit Duricies et sola tenet miseracio mentem.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 4:3)
-
Hiis edocta uiam maturius arripit, eius Informat regina gradum gressumque sigillat Incessu proprio, ne locus abditus, anceps Callis, distortus limes, uia dissona gressus Virginis impediat, comitem sibi destinat illam, Que Fronesi mentem proscriptam reddidit, eius Resiituens uisum, cui cessit abusio morbi, Quam uia nulla latet, nullus locus abditur illi, Non delirus obest limes, non semita fallit.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 6:2)
-
Cur alios humiles paupertas cogit, egenos Opprimit et solum lacrimis saciatur egestas;
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 6:10)
-
Explicitas in dona manus ars illa relaxat, Que terre spacium, tractus maris, aeris altos Discursus, celi fines metitur, et omne Corpus sub certo describit fine nec altum Impedit, immensum tardat retrahitque profundum.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 20:3)
-
Subsequitur uirtus que gaudet spargera dona, Fundere diuicias et opum diffundere massam, Que census nutrire uitat uel pascere nummos, Nec sinit ignauam secum torpescere gazam, Nec bursam saciat nummis, sed cogit eandem Ad uomitum, si quid census absorbuit unquam.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 28:1)
-
Hic fluuius, uariis currens anfractibus, intrat Torrentem, preclusus aquis, cogitque fluentum Degenerare luemque suam partitur eidem:
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 34:8)
-
Cuius turbo rapax, raptus celer, impetus anceps, Inuoluens homines, a lapsus turbine nullum Excipit et cunctos fati ludibria ferre Cogit et in uarios homines descendere casus.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER OCTAVUS 2:22)
-
non tamen illis Prebuit assensus faciles, sed credere tandem Cogitur inuita, cum res et fama perorat.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER OCTAVUS 8:3)
-
Hanc igitur mucrone petens, a corpore uitam Extorquet, cogitque mori quam uiuere mundo Mors erat, et mundi mortem mors una retardat.
- (ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER NONUS ET ULTIMUS 2:13)
