라틴어 문장 검색

Regulas autem amoris sub multa tibi conabor ostendere brevitate, quas ipse rex amoris ore proprio dicitur protulisse et eas scriptas cunctis amantibus direxisse.
(안드레아스 카펠라누스, 궁정식 사랑기법, 2권, 8장: 사랑의 규칙들 1:2)
Detrahe quin oculos, spectator, et ora nitentem Si poterint perferre diem, medium inspice murum, Qua sedet orta Deo proles, Deus ipse, sereno Lumine perfusus, radiisque inspersus acutis.
(JOSEPHUS ADDISON, RESURRECTIO DELINEATA AD ALTARE COLL. MAGD. OXON. 6:2)
quanta colorum Gratia se profert!
(JOSEPHUS ADDISON, RESURRECTIO DELINEATA AD ALTARE COLL. MAGD. OXON. 11:9)
et nunc caput erigens, parabas aliquid proferre in medium;
(DE AMICITIA, CAPUT PRIMUM. Libri hujus scribendi occasio. 1:28)
quibus omnibus mihi dumtaxat dabatur intellegi te ad proferendum tuae mentis conceptum, et horrere multitudinem, et optare secretum. Ivo.
(DE AMICITIA, CAPUT PRIMUM. Libri hujus scribendi occasio. 2:2)
Et utinam hoc mihi tua concedat dignatio, ut quotiescumque filios tuos qui hic sunt visitaveris, vel semel mihi liceat caeteris remotis tui habere copiam, et aestus pectoris mei sine perturbatione proferre.
(DE AMICITIA, CAPUT PRIMUM. Libri hujus scribendi occasio. 2:4)
In cuius profecto fide non dico tria vel quatuor, sed mille tibi proferam paria amicorum;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:3)
Multa tibi huius rei proferrem exempla, nisi et prolixitas prohiberet, et silentium nobis ipsa copia indixisset.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:13)
Age iam et quod anxio pectore paulo ante parabas evolvere, in medium proferre non differas.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:7)
non enim requiescit spiritus meus donec conspectis omnibus et quid illi disputationi desit advertens, ea quae mihi vel mens propria, vel inspiratio occulta suggesserit esse quaerenda, ad tuae paternitatis examen proferam, aut reprobanda, aut admittenda, aut exponenda.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:28)
Quidam solam fidem detrahendam iudicant, caetera non cavenda.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:8)
His igitur falsis amicitiae finibus explosis, finem amicitiae ex verbis Domini proferendum putavimus, qui mortem ipsam pro amicis sanxit non esse fugiendam.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:17)
Si forte ira praeventus amicus eduxerit gladium, vel si verbum protulerit triste;
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 3:8)
si protulerit os triste, non timeas.
(DE AMICITIA, CAPUT XIII. De causis dissolvendae amicitiae 1:3)
Tanta enim est hominum malitia, ut quidquid ira instigante ab amico iaculatum fuerit in amicum, quasi a secretorum suorum prolatum conscio, si non credatur, verum tamen esse clametur.
(DE AMICITIA, CAPUT XIII. De causis dissolvendae amicitiae 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION