도구

도구

라틴어 문장 검색

Cui Octavius impetrato a magistratibus loco aedem sacravit et signum, Victoremque incisis litteris appellavit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 11:5)
Pinariis, qui novissimi comeso prandio venissent, cum iam manus pransores lavarent, praecepisse Herculem, ne quid postea ipsi aut progenies ipsorum ex decima gustarent sacranda sibi, sed ministrandi tantummodo causa, non ad epulas, convenirent:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 14:2)
Iniecere manum Parcae, telisque sacrarunt Evandri.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VII. 3:2)
Ita ergo oportune sacratum Halesum facit, quia erat oppetiturus.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VII. 3:5)
Neque enim dedicantur eo tempore quo delubra sacrantur, at vero mensa arulaeque eodem die quo aedes ipsae dedicari solent, unde mensa hoc ritu dedicata in templo arae usum et religionem optinet pulvinaris.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XI. 6:5)
Ergo apud Evandrum quidem fit iusta libatio, quippe apud eam mensam quae cum ara Maxima more utique religionis fuerat dedicata et in luco sacrato et inter ipsa sacra in quibus epulabantur:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XI. 7:1)
At vero hic — omnes In mensam laeti libant, divosque precantur, quia quod recte fieri noverat ab omnibus simul in templo epulantibus et uni sacratae adsidentibus mensae factum esse memoravit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XI. 8:1)
Phidias, cum Iovem Olympium fingeret, interrogatus, de quo exemplo divinam mutuaretur effigiem, respondit archetypum Iovis in his se tribus Homeri versibus invenisse:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIII. 23:1)
Quod ita elegantius auctore digessit, ut fabula lascivientis Didonis, quam falsam novit universitas, per tot tamen secula speciam veritatis optineat, et ita pro vero per ora omnium volitet, ut pictores fictoresque et qui figmentis liciorum contextas imitantur effigies hac materia vel maxime in efficiendis simulachris tamquam unico argumento decoris utantur, nec minus histrionum perpetuis et gestibus et cantibus celebrentur.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVII. 5:1)
Qualis frugifero quercus sublimis in agro, Exuvias veteres populi sacrataque gestans Dona ducum, nec iam validis radicibus haerens, Pondere fixa suo est;
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 1권 2:67)
Quaque sub Herculeo sacratus numine portus Urget rupe cava pelagus:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 1권 5:5)
non vulgatis sacrata figuris Numina sic metuunt:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 5:9)
Ac tantum septi vallo sibi vindicat agri, Parva Mycenaeae quantum sacrata Dianae Distat ab excelsa nemoralis Aricia Roma:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 6권 1:31)
At nox, felicis Magno pars ultima vitae, Sollicitos vana decepit imagine somnos Nam Pompeiani visus sibi sede theatri Innumeram effigiem Romanae cernere plebis, Adtollique suum laetis ad sidera nomen Vocibus, et plausu cuneos certare sonantes.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 7권 1:3)
Iacuere sorores In fratrum thalamis, sacrataque pignora matrum.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 4:45)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION