살아있는 라틴어 : 문장 검색

futuras mecum commentabar miserias et Anaxagoras:

defetigatio igitur miseriarum aegritudines cum faciat leniores, intellegi necesse est non rem ipsam causam atque fontem esse maeroris.

nunc illud satis est, non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram, ne illos plus quam ipsi velint, si sentiant, plus certe quam nosmet ipsos diligamus.

nam et qui non levantur, ipsi ad miseriam invitant, et qui suos casus aliter ferunt atque ut auctores aliis ipsi fuerunt, non sunt vitiosiores quam fere plerique, qui avari avaros, gloriae cupidos gloriosi reprehendunt.

misericordia est aegritudo ex miseria alterius iniuria laborantis (nemo enim parricidae aut proditoris supplicio misericordia commovetur);

cui miseriae proxumus est is qui adpropinquans aliquod malum metuit exanimatusque pendet animi.

hic amor Medeae quanta miseriarum excitavit incendia!

in ea est enim fons miseriarum et caput.

Atque cum perturbationes animi miseriam, sedationes autem vitam efficiant beatam, duplexque ratio perturbationis sit, quod aegritudo et metus in malis opinatis, in bonorum autem errore laetitia gestiens libidoque versetur, quae omnia cum consilio et ratione pugnent, his tu tam gravibus concitationibus tamque ipsis inter se dissentientibus atque distractis quem vacuum solutum liberum videris, hunc dubitabis beatum dicere?

Ego ad genua Ascylti procubui et per memoriam amicitiae perque societatem miseriarum petii, ut saltem ostenderet fratrem.

Tune fortissimus Giton ad virilia sua admovit novaculam infestam, minatus se abscisurum tot miseriarum causam, inhibuitque Tryphaena tam grande facinus non dissimulata missione.

Perfusus ego rubore manifesto etiam si quid habueram virium, perdidi, totoque corpore velut luxato quaeso inquam regina, noli suggillare miserias.

Qui natus est infelix, non vitam modo Tristem decurrit, verum post obitum quoque Persequitur illum dura fati miseria.

Adversus altos Sisyphus montes agit Saxum labore summo, quod de vertice Sudore semper irrito revolvitur, Ostendit hominum sine fine esse miserias.

Aestima tu, quae vita mea sit, cui requies in labore, in miseria curisque solacium.