도구

도구

라틴어 문장 검색

POENIENDIS peccatis tres esse debere causas existimatum est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus, XIV 2:1)
Plato autem ipse verbis apertis duas solas esse poeniendi causas dicit:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus, XIV 7:1)
De reo septem iudices cognoscant eaque sententia sit rata, quam plures ex eo numero dixerint.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus, XV 8:2)
ac praeterea M. Catonis de poeniendis furtis digna memoria sententia.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XVIII 1:5)
In illis legibus furem cuiusmodicumque furti supplicio capitis poeniendum esse et alia pleraque nimis severe censuit sanxitque.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XVIII 4:1)
Tabulis scripserunt, neque pari severitate in poeniendis omnium generum neque remissa nimis lenitate usi sunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XVIII 7:2)
Dolabella proconsul ream mulierem veneficii confitentemque ad Ariopagitas reiecerit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, VII 1:2)
Sic neque absolutum mulieris veneficium est, quod per leges non licuit, neque nocens damnata poenitaque quae digna venia fuit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, VII 8:1)
Nam cum emere vellet in Palatio domum et pecuniam in praesens non haberet, a P. Sulla, qui tum reus erat, mutua sestertium viciens tacita accepit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, XII 3:1)
Ea res tamen, priusquam emeret, prodita est et in vulgus exivit, obiectumque ei est quod pecuniam domus emendae causa a reo accepisset.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, XII 4:1)
Roscium reum parricidii defenderit, annos iam septem atque viginti natus, L. Sulla Felice II.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, XXVIII 4:5)
nisi duram esse putas, quae iudicem arbitrumve iure datum, qui ob rem iudicandam pecuniam accepisse convictus est, capite poenitur aut quae manifestum ei cui furtum factum est in servitutem tradit, nocturnum autem furem ius occidendi tribuit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 8:2)
Quod vero dixi videri quaedam esse inpendio molliora, nonne tibi quoque videtur nimis esse dilutum quod ita de iniuria poenienda scriptum est:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 13:1)
Nam si plures forent, quibus reus esset iudicatus, secare, si vellent, atque partiri corpus addicti sibi hominis permiserunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, I 49:2)
35. Etiam alia lex lata fuit paci regni consulens, qua puniebantur officiarii et firmarii regis amissione officiorum et firmarum suarum, si familitiis nobilium aut aliorum, nisi domestici essent, se aggregarent aut illicitis coetibus participarent.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 35:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION