라틴어 문장 검색

Reddit igitur mihi librum, multis iam ridentibus, et Vides, inquit, oculos meos aegros adsiduisque lucubrationibus prope iam perditos;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXXI 11:1)
tamquam quod forte ire in balneas volueris ac deinde nolueris atque id rursus volueris, non ex aliqua dispari variaque animi agitatione, sed ex necessaria quadam errantium siderum reciprocatione contigerit, ut plane homines non, quod dicitur, λογικα` ζῶα, sed ludicra et ridenda quaedam neurospasta esse videantur, si nihil sua sponte, nihil arbitratu suo faciunt, sed ducentibus stellis et aurigantibus.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Quartus Decimus, I 24:2)
Facetias nebulonis hominis risi et reliqui.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, VI 13:1)
Riserunt hoc ad inludendum ex his, qui ibi aderant, unus atque alter, male homines litterati, quod genus ἀγοραίουσ Graeci appellant, atque eum qui id dixerat librum legisse Homeri aiebant, cui versus hic forte deesset:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, III 3:1)
Maiorem illi risum subiciunt, neque id desierunt, nisi liber ab eo prolatus esset M. Varronis vicesimus quintus Humanarum, in quo de isto Homeri verbo a Varrone ita scriptum est:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, III 5:1)
idque cum omnes sensim atque summissim rideremus, tum puer Graece, et id quidem perquam Attice μη` γελᾶτε, inquit, ἔνι τοὔλαιον:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, VIII 8:1)
Verbero, inquit ridens Taurus, nonne is curriculo atque oleum petis?
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, VIII 9:1)
Heredis fletus sub persona risus est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XIV 5:7)
Et grammaticus sudans multum ac rubens multum, cum id plerique prolixius riderent, et abiens:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, X 15:1)
Nam quoad consummationem illam ludicram, risu eam excipiebant inquientes argumento esse quod Maximilianus viduus esset et procus admodum tepidus, qui sponsi partes per deputatum praestare contentus fuerat, neque laborem itineris parvi adire sustineret ut omnia extra controversiam statuerentur.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUARTUM 15:12)
Alii autem ridebant ea verba quae rex apud comitia protulerat, nempe se minime dubitare quin bellum post principia se ipsum compensare posset, eum promisso suo stetisse dicentes.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUINTUM 19:20)
Ad quod aulici, quibus anxia illa diligentia minime complacebat, risu prope disrumpebantur.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM UNDECIMUM 9:4)
Quod si quis ad intuendum ea, quae magis curiosa habentur quam sana, animum submiserit, et alchymistarum aut magorum opera penitius introspexerit, is dubitabit forsitan utrum risu an lachrymis potius illa digna sint.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 198:1)
Nam si risus obiectum sit absurditas, ne dubites quin magna audacia semper secum habeat aliquid ridiculi.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XII. DE AUDACIA 1:35)
Quod dum tale uidet fieri, uulpecula ridet, Omnibus infestum merito sic ulta scelestum, Presumptor plecti quo debeat ordine recti.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXXIV. De mulo, uulpe et lupo 37:18)

SEARCH

MENU NAVIGATION