라틴어 문장 검색

Sed redeo ad cetera.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 272:1)
Huic similis est etiam admonitio in consilio dando familiaris, ut, cum patrono malo, cum vocem in dicendo obtudisset, suadebat Granius, ut mulsum frigidum biberet, simul ac domum redisset, "perdam" inquit "vocem, si id fecero":
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 282:1)
Itaque nunc illuc redeo, Catule, in quo tu me paulo ante laudabas, ad ordinem conlocationemque rerum ac locorum;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 307:1)
Sed, ut ad rem redeam, non sum tanto ego' inquit 'ingenio, quanto Themistocles fuit, ut oblivionis artem quam memoriae malim;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 351:4)
Ut enim Romam rediit extremo ludorum scaenicorum die, vehementer commotus oratione ea, quae ferebatur habita esse in contione a Philippo, quem dixisse constabat videndum sibi esse aliud consilium;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 2:1)
ex quo cum cohorruisset, cum febri domum rediit dieque septimo lateris dolore consumptus est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 6:3)
Sed iam, si placet, ad instituta redeamus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 90:5)
Redeunt rursus ad coniecturam eamque in quattuor genera dispertiunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 114:1)
cum autem ad idem, unde semel profecta sunt, cuncta astra redierint eandemque totius caeli discriptionem longis intervallis rettulerint, tum ille vere vertens annus appellari potest;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Sextus, chapter2 7 4:3)
his enim ipsis legendis in memoriam redeo mortuorum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 28:6)
sed redeo ad me.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 42:1)
C. Duellium M. F., qui Poenos classe primus devicerat, redeuntem a cena senem saepe videbam puer;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 57:6)
mea quidem sententia haud scio an nulla beatior possit esse, neque solum officio, quod hominum generi universo cultura agrorum est salutaris, sed et delectatione quam dixi, et saturitate copiaque rerum omnium, quae ad victum hominum, ad cultum etiam deorum pertinent, ut, quoniam haec quidam desiderant, in gratiam iam cum voluptate redeamus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 72:9)
sed redeo ad mortem impendentem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 86:8)
De qua non ita longa disputatione opus esse videtur, cum recordor non L. Brutum, qui in liberanda patria est interfectus, non duos Decios, qui ad voluntariam mortem cursum equorum incitaverunt, non M. Atilium, qui ad supplicium est profectus ut fidem hosti datam conservaret, non duos Scipiones, qui iter Poenis vel corporibus suis obstruere voluerunt, non avum tuum L. Paulum, qui morte luit collegae in Cannensi ignominia temeritatem, non M. Marcellum, cuius interitum ne crudelissimus quidem hostis honore sepulturae carere passus est, sed legiones nostras, quod scripsi in Originibus, in eum locum saepe profectas alacri animo et erecto, unde se redituras numquam arbitrarentur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 95:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION