라틴어 문장 검색

Quam quidem ad rem nos, ut videmur, magnum attulimus adiumentum hominibus nostris, ut non modo Graecarum litterarum rudes, sed etiam docti aliquantum se arbitrentur adeptos et ad dicendum et ad iudicandum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 2:2)
Sed iis, qui habent a natura adiumenta rerum gerendarum, abiecta omni cunctatione adipiscendi magistratus et gerenda res publica est;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 94:1)
Commemoratur ab eo Themistocles, Pericles, Cyrus, Agesilaus, Alexander, quos negat sine adiumentis hominum tantas res efficere potuisse.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 21:3)
Ac mea quidem sententia omnis ratio atque institutio vitae adiumenta hominum desiderat, in primisque ut habeat, quibuscum possit familiares conferre sermones;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 51:1)
Ego vero si velim et nostrae civitatis exemplis uti et aliarum, plura proferre possim detrimenta publicis rebus quam adiumenta, per homines eloquentissimos importata;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 38:1)
Peripatetici autem etiam haec ipsa, quae propria oratorum putas esse adiumenta atque ornamenta dicendi, a se peti vincerent oportere, ac non solum meliora, sed etiam multo plura Aristotelem Theophrastumque de istis rebus, quam omnis dicendi magistros scripsisse ostenderent.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 43:2)
Ipse ille Mucius paterni iuris defensor et quasi patrimoni propugnator sui, quid in illa causa, cum contra te diceret, attulit, quod de iure civili depromptum videretur?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 244:1)
Qui locus est talis, ut plus habeat adiumenti quam incommodi, hunc iudico esse dicendum;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 102:3)
sed illa quaerenda, quae et ab accusatore et a defensore argumenta ad id, quod in iudicium venit, spectantia debent adferri.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 132:12)
"si aerari copiis et ad belli adiumenta et ad ornamenta pacis utimur, vectigalibus serviamus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 171:4)
Quid, illud, quod supra dixi, solere me cedere et, ut planius dicam, fugere ea, quae valde causam meam premerent, cum id non faciunt alii versanturque in hostium castris ac sua praesidia dimittunt, mediocriterne causis nocent, cum aut adversariorum adiumenta confirmant aut ea, quae sanare nequeunt, exulcerant?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 303:3)
partim, etiam si quid habent adiumenti, sunt non numquam eius modi, ut insit in eis aliquid viti neque tanti sit illud, quod prodesse videatur, ut cum aliquo malo coniungatur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 308:5)
Neque tamen possum statuere, utrum magis mirer te illa, quae mihi persuades maxima esse adiumenta, potuisse in tantis tuis occupationibus perdiscere, an, si non potueris, posse isto modo dicere.'
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 82:5)
neque enim apud homines res est ulla difficilior neque maior neque quae plura adiumenta doctrinae desideret.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 84:7)
non num- quam tamen et accusator misericordiam movere debet et defensor iracundiam.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 17장 2:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION