도구

도구

라틴어 문장 검색

Amor vero est bona erga alterum ipsum voluntas, qua videlicet optamus, ut eo modo se habeat, quo se habere bonum ei credimus esse, et hoc ejus potius quam nostri causa desideramus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 4:23)
Amicitia est voluntas erga aliquem rerum bonarum, ipsius illius causa quem diligit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 4:29)
Ubi profecto cum adjecit, ipsius illius causa quem diligit, veram a falsa distinxit amicitiam.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 4:30)
Qui cum id causa sui potius quam illorum agant, non tam hominem diligunt quam fortunam ejus sequuntur, nec tam commoda ipsius quam sua in illo venantur, nec tale desiderium tam charitas, id est amor honestus, ut dictum est, quam cupiditas, id est amor inhonestus ac turpis est dicendum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 4:32)
Et in illo finis est Deus, id est finalis et suprema causa, ad quem nostra dirigitur intentio, quando videlicet tam ipsum quam proximum diligimus propter ipsum, nec tam nostram quam ipsius sequimur voluntatem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 5:3)
Et cum nostri quoque sicut et proximi curam in necessariis agere debeamus, nonnulla propter nosmetipsos agere nos oportet, ut et nos eorum quae agimus causa quaedam existamus;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 5:8)
finis, id est finalis et suprema causa, propter quem omnia.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 5:15)
Nihil fit cujus ortum non legitima causa et ratio praecedat, quae enim quantum ad nos fortuita dicuntur atque inopinate provenientia, certis in Deo rationis legibus fixa sunt, atque optimo quoque fiunt consilio.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 6:11)
Nihil quippe est quod aut faciat aut dimittat, nisi optima et rationabili causa, licet illa nobis occulta sit. Unde et illud est Platonicum:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:38)
Omne quod gignitur, ex aliqua causa necessaria gignitur;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:39)
nil enim fit cujus ortum non legitima causa et ratio praecedat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:40)
Patet itaque quidquid Deus faciat ac dimittat, justam ac rationabilem causam subesse, ut sola faciat aut dimittat;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 13:1)
Sed vix habeat, profero rationem, aeque fieri oportebat quod factum non est, sicut quod factum est, et aeque bonum etiam illud fieri sicut hic. Cum vero quid fieri bonum est, et rationabilem hanc causam qua faciendum sit, irrationabiliter profecto agit, qui quod a se fieri debere non ignorat, praetermittit, atque ita jam in suprapositum inconveniens relabemur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 13:11)
Cum videlicet in singulis faciendis vel dimittendis rationabilem habeat causam, cur ab ipso fiant vel dimittantur, nec ipse quidquam, qui summa ratio est, contra id quod ratio congruit, aut velle aut agere queat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 13:17)
Primum itaque atque opportune de Deo dictum est, quod ei subest posse, cum voluerit, ut scilicet in singulis faciendis ita ejus potestas et voluntas sese comitentur, ut quod velit minime possit, nec possit etiam tunc facere, quando ut fiat non vult, veluti modo pluviam facere non vult, qui hoc ideo fieri non vult modo, quia id modo fieri non convenire, nec hoc tempus pluviae idoneum censet, quadam utique rationabili de causa, licet nobis occulta.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 16:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION