라틴어 문장 검색

Tela legunt deiecta mari, ratibusque ministrant:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 7:39)
Inde rapi coepere rates, atque aequora classem Curva sequi, quae iam vento fluctuque secundo Lapsa Palaestinas uncis confixit arenas.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 5권 4:39)
Viscera tuta latent penitus, citraque cruorem Confixae stant tela ferae:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 6권 2:59)
Telaque confixis certant evellere membris, Exornantque deos, ac nudum pectore Martem Armis, Scaeva, tuis:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 6권 2:89)
Quis litora ponto Obruta, quis summis cernens in montibus aequor, Aetheraque in terras, deiecto sole, cadentem, Tot rerum finem, timeat sibi?
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 7권 2:35)
Nunc et Corycias classes, et Pontica signa Deiectum meminisse piget.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 1:11)
Nam neque deiecto fatis, acieque fugato Abstulerat Magno reges Fortuna ministros:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 2:61)
Te, quem Romana regentem Horruit auditu, quem captos ducere reges Vidit ab Hyrcanis, Indoque a litore, silvis, Deiectum fatis, humilem, fractumque videbit, Extolletque animos Latium vesanus in orbem, Se simul, et Romam, Pompeio supplice, mensus?
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 4:9)
Non tibi, cum primum gelidum transibis Araxen, Umbra senis moesti Scythicis confixa sagittis Ingeret has voces?
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 4:60)
Et hinc miser deiectus in viam transit, Subsellioque semifultus extremo Et male receptus altero genu iactat Equiti sedere Lei+toque se stare.
(마르티알리스, 에피그램집, 5권, XIV3)
Deiecto quid, inepte, pedes perfundis amictu?
(마르티알리스, 에피그램집, 7권, XXXIII2)
Hesternisque rubens deiecta est herba coronis, Atque suas potuit dicere nemo rosas.
(마르티알리스, 에피그램집, 9권, LXI8)
Si deiecta gemas longo venabula rostro, Hic brevis ingentem comminus ibit aprum.
(마르티알리스, 에피그램집, 14권, XXXI Culter venatorius1)
cum enim plenum sit 'expirantem', addidit 'flammas', ut alio loco 'animas', ut confixi expirant animas.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 444)
et est figura, quae fit quotiens participio praeteriti temporis a passivo iungimus casum accusativum, ut 'deiectus animum', 'maesta vultum'. dicendo autem 'nitentes' expressit nimiam etiam in lacrimis pulchritudinem, sicut de Euryalo lacrimaeque decorae.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 2287)

SEARCH

MENU NAVIGATION