도구

도구

라틴어 문장 검색

plurima sunt quae non audent homines perfusa dicere laena.
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura V64)
inguinis et capitis quae sint discrimina, nescit grandia quae mediis iam noctibus ostrea mordet, cum perfusa mero spumant unguenta Falerno, cum bibitur concha, cum iam vertigine tectum ambulat et geminis exsurgit mensa lucernis.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI154)
ergo miser trepidas, ne stercore foeda canino atria displiceant oculis venientis amici, ne perfusa luto sit porticus;
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV22)
ubi mox et ipsius et exercitus ardor elanguit, adeo ut vere dictum sit Capuam Annibali Cannas fuisse.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, BELLUM PUNICUM SECUNDUM. 21:2)
sed in Venetia, quo fere tractu Italia mollissima est, ipsa soli caelique clementia robur elanguit.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, BELLUM CIMBRICUM TEVTONICUM TIGURINUM 13:2)
primum aurora novo cum spargit lumine terras et variae volucres nemora avia pervolitantes aera per tenerum liquidis loca vocibus opplent, quam subito soleat sol ortus tempore tali convestire sua perfundens omnia luce, omnibus in promptu manifestumque esse videmus.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Secundus 4:2)
neu simili penetrare putes primordia forma in nares hominum, cum taetra cadavera torrent, et cum scena croco Cilici perfusa recens est araque Panchaeos exhalat propter odores;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Secundus 11:6)
Praeterea quoniam non certis certa figuris est natura coloris et omnia principiorum formamenta queunt in quovis esse nitore, cur ea quae constant ex illis non pariter sunt omnigenus perfusa coloribus in genere omni?
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Secundus 18:1)
et quanto circum mage sunt inclusa theatri moenia, tam magis haec intus perfusa lepore omnia conrident correpta luce diei.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 3:9)
namque iaceret aeterno corpus perfusum frigore leti.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 30:6)
validusque est leo pectore et priore corporis parte ac degenerat posterioribus membris, aeque solis vis prima parte diei ad meridiem increscit, vel prima parte anni a vere in aestatem, mox elanguescens deducitur vel ad occasum qui diei, vel ad hiemem quae anni pars videtur esse posterior:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXI. 17:2)
Qualis ubi oceani perfusus Lucifer unda, Quem Venus ante alios astrorum diligit ignes, Extulit os sacrum caelo tenebrasque resolvit.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, VIII. 10:1)
ac saepe videas laetam nitentemque arborem, si in locum alterum transferatur, suco terrae deterioris elanguisse.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XI. 19:2)
— Gaudent perfusi sanguine fratrum, Exilioque domos et dulcia limina mutant.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, II. 15:2)
Haec enim et in quos dicuntur et praesentes hilaritate perfundunt.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, III. 18:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION