도구

도구

라틴어 문장 검색

Ac ne tune quidem nos ullum adiecimus verbum, sed attoniti expectavimus lacrimas ad ostentationem doloris paratas.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 17:2)
. . . Tunc vero excidit omnis constantia attonitis, et mors non dubia miserorum oculos coepit obducere . . . .
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 19:8)
Attonitis admiratione universis Salvo inquit tuo sermone Trimalchio si qua fides est, ut mihi pili inhorruerunt, quia scio Niceronem nihil nugarum narrare:
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 63:1)
Sed dum attonito vultu efferatoque nihil aliud quam caedem et sanguinem cogito frequentiusque manum ad capulum, quem devoveram, refero, notavit me miles, sive ille planus fuit sive nocturnus grassator, et Quid tu inquit commilito, ex qua legione es aut cuius centuria?
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 82:3)
Exclamo ego attonitus, secutusque labentem eodem ferramento ad mortem viam quaero.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 94:25)
Intremui post hoc fulmen attonitus, iuguloque detecto aliquando inquam Totum me, Fortuna, vicisti.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 101:1)
Confusus itaque et novitate facinoris attonitus quaerebam, quid excanduisset, aut quare anseris potius quam mei misereretur.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 137:1)
Diu iam in urbe haereo et quidem attonitus.
(소 플리니우스, 편지들, 1권, letter 22 1:1)
sequitur vulgus attonitum, quodque in pavore simile prudentiae, alienum consilium suo praefert, ingentique agmine abeuntes premit et impellit.
(소 플리니우스, 편지들, 6권, letter 20 7:2)
sonuerunt cymbala toto litore, et adtonita tympana pulsa manu.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber I 1:373)
sed te, cuicumque est retinendae cura puellae, attonitum forma fac putet esse sua.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber II 21:1)
altera succinctae religetur more Dianae, ut solet, attonitas cum petit illa feras.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 29:4)
quis adtoniti pectoris ardor erat?
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 148:4)
certe ego cum primum potui sentire quid essem - nam fuit attoniti " mens mea nulla diu - hoc quoque fortunam sensi, quod amicus abesses, qui mihi praesidium grande futurus eras.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 66)
cum tibi quaerenti, num verus nuntius esset, attulerat culpae quem mala fama meae, inter confessum dubie dubieque negantem haerebam, pavidas dante timore notas, exemploque nivis, quam mollit aquaticus Auster, gutta per attonitas ibat oborta genas.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 2권, poem 336)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION