도구

도구

라틴어 문장 검색

publicanus a teloneo surgit et sequitur salvatorem;
(히에로니무스, 편지들, Ad Marcellam 5:3)
AMBROSIUS, quo chartas, sumptus, notarios ministrante tam innumerabiles libros vere Adamantius et noster *χαλκέντεροσ;
(히에로니무스, 편지들, Ad Marcellam 1:1)
Hoc idem et Manassen in Paralipomenon et Nineven fecisse legimus in pro- pheta, publicanum quoque in evangelio, e quibus primus non solum indulgentiam, sed et regnum recipere meruit, alius inpendentem Dei fregit iram, tertius pectus verberans pugnis oculos non levabat ad caelum et multo iustificatior recessit humili confessione vitiorum quam superba pharisaeus iactatione virtutum.
(히에로니무스, 편지들, Ad Oceanum De Morte Fabiolae 4:25)
Audio religiosam habere te matrem, multorum annorum viduam, quae aluit, quae erudivit infantem et post studia Galliarum, quae vel florentissima sunt, misit Romam non parcens sumptibus et absentiam filii spe sustinens futurorum, ut ubertatem Gallici nitoremque sermonis gravitas Romana condiret nec calcaribus in te sed frenis uteretur, quod et in disertissimis viris Graeciae legimus, qui Asianum tumorem Attico siccabat sale et luxuriantes flagellis vineas falcibus reprimebant, ut eloquentiae toreularia non verborum pampinis, sed sensuum quasi uvarum expressionibus redundarent.
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 6:1)
Praecipit dominus peccantes in nos argui debere secreto vel adhibito teste et, si audire noluerint, referri ad ecclesiam habendosque in malo pertinaces quasi ethnicos et publicanos.
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 19:42)
constat leviori belua sumptu nimirum et capiunt plus intestina poetae.
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura VII27)
hos inter sumptus sestertia Quintiliano, ut multum, duo sufficient;
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura VII87)
Nec temere sumptus barbaris videbatur hic impetus;
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM CANTABRICUM ET ASTURICUM 9:2)
nonnumquam vero per gratiam sacerdotum, qui publicanis proferri vel inminui consulto anni dies volebant, modo auctio modo retractio dierum proveniebat:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIV. 1:2)
Iduum porro nomen a Tuscis, apud quos is dies Itis vocatur, sumptum est.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 14:1)
Eius dei simulachrum sumptum est de oppido Aegypti quod et ipsum Heliopolis appellatur, regnante apud Aegyptios Senemure, seu idem Senepos nomine fuit:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIII. 10:2)
Et hae nimirum causae fuerunt propter quas tot numero leges de coenis et sumptibus ad populum ferebantur, et imperari coepit, ut patentibus ianuis pransitaretur et coenitaretur, sic oculis civium testibus factis luxuriae modus fieret.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVII. 1:2)
Fanniae autem legis severitas in eo superabat Orchiam legem, quod in superiore numerus tantummodo coenantium cohibebatur, licebatque secundum eam unicuique bona sua inter paucos consumere, Fannia autem etiam sumptibus modum fecit assibus centum:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVII. 5:2)
deinde ut non soli qui prandia coenasve maiore sumptu fecissent, sed etiam qui ad ea vocitati essent atque omnino interfuissent, poenis legis tenerentur.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVII. 6:4)
Hic locus totus sumptus a Naevio est ex primo libro belli Punici.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, II. 31:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION