도구

도구

라틴어 문장 검색

Hae latebrae dulces et, iam si credis, amoenae incolumem tibi me praestant septembribus horis.
(호라티우스의 첫번째 편지, 167)
Quomodo enim laetae segetes et uberes agri interdum culmis aristisque luxuriant, ita praeclara ingenia et mens plena virtutibus in variarum artium redundat elegantiam.
(히에로니무스, 편지들, Ad Heliodorum Epitaphium Nepotiani 12:8)
et quando uberior vitiorum copia?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura I27)
ianua Baiarum est et gratum litus amoeni secessus, ego vel Prochytam praepono Suburae;
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III2)
Nihil uberius solo:
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, BELLUM SAMNITICUM 3:4)
Quis ergo miretur his moribus ea virtute militum victorem populum Romanum fuisse, unoque bello Tarentino intra quadriennium maximam partem Italiae, fortissimas gentes, opulentissimas urbes uberrimasque regiones subegisse?
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, BELLUM TARENTINUM 23:1)
Quippe sicut Galliam, Thraciam, Ciliciam, Cappadociam, uberrimas vali- dissimasque provincias, Armenios etiam et Britannos, ut non in usum, ita ad imperii speciem magna nomina adquisisse pulchrum ac decorum:
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, ANACEFALAEOSIS 4:1)
ignoratur enim quae sit natura animai, nata sit an contra nascentibus insinuetur et simul intereat nobiscum morte dirempta an tenebras Orci visat vastasque lacunas an pecudes alias divinitus insinuet se, Ennius ut noster cecinit, qui primus amoeno detulit ex Helicone perenni fronde coronam, per gentis Italas hominum quae clara clueret;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Primus 5:6)
flumen item sitiens aut fontem propter amoenum adsidet et totum prope faucibus occupat amnem.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 32:17)
Ideo mensis uberior duos illos quibus augebatur dies inter Kalendas suas et Nonas habebat.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XV. 7:3)
quae imago, praeter quod lugentis est, ut diximus, deae, terrae quoque hiemalis est, quo tempore obnupta nubibus sole viduata stupet, fontesque veluti terrae oculi uberius manant, agrique interim suo cultu vidui maestam faciem sui monstrant.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXI. 5:2)
Post Caietae quoque nutricis sepulturam, quo potissimum navigans adpellitur quam ad eam partem per quam — fluvio Tiberinus amoeno In mare prorumpit, ut confestim in ipso Italiae limine fluviali unda ablutus possit quam purissime — Iovem Phrygiamque ex ordine Matrem invocare?
(Macrobii Saturnalia, Liber III, I. 2:1)
Idem poeta tam scientia profundus quam amoenus ingenio nonnulla de veteribus verbis quae ad proprietatem sacrorum noverat pertinere ita interpretatus est ut mutato verbi sono integer tellectus maneret.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, II. 10:1)
Quales aeriae liquentia flumina circum, Sive Padi ripis Athesim seu propter amoenum, Consurgunt geminae quercus intonsaque caelo Attollunt capita et sublimi vertice nutant.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XI. 26:3)
Sunt amoenae repetitiones, quas non fugit:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIV. 6:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION