라틴어 문장 검색

mille verborum est, quid aliud sermo tuus nisi ipsam redolet vetustatem?
(Macrobii Saturnalia, Liber I, V. 4:3)
Cum enim vestitus togae vel trabeae seu paludamenti nullum de se proprii nominis usum fecerit, quaero abs te, cur hoc de solo praetextae habitu usurpaverit vetustas, aut huic nomini quae origo contigerit?
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 3:3)
Vetustatis peritissimi referunt in raptu Sabinarum unam mulierem nomine Hersiliam, dum adhaeret filiae, simul raptam:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 16:1)
Aes ita fuisse signatum hodieque intellegitur in aleae lusum, cum pueri denarios in sublime iactantes capita aut navia lusu teste vetustatis exclamant.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VII. 22:2)
De Epicteto autem philosopho nobili, quod is quoque servus fuit, recentior est memoria quam ut possit inter oblitterata nesciri.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XI. 44:2)
Ergo qui ferias dicunt a mendacio vindicantur patrocinio vetustatis:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVI. 31:1)
Furius Albinus alterum fovens Praetextati latus, iuxtaque eum Caecina Albinus, ambo vetustatis adfectationem in Virgilio praedicabant, alter in versibus, Caecina in verbis.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIV. 19:1)
Ut hedera serpens vires arboreas necat, Ita me vetustas amplexu annorum enecat.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, VII. 3:10)
vult enim dicere vetustatem templi.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VI. 6:4)
ultra omnes enim polles memoria vetustatis.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIV. 1:5)
Vetustas quidem nobis semper, si sapimus, adoranda est.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIV. 2:2)
Concessit in iras Ipse deum antiquam genitor Calydona Dianae, antiquam, ut plus honoris accederet ex vetustate:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, V. 6:5)
Alio loco senex, id est referendis fabulis amica et loquax aetas, res refert vetustas:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIV. 14:1)
Nec non sine auctoritate Graecae vetustatis est quod ait:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XXII. 8:1)
Ego conabor ostendere hunc studiosissimum vatem et de singulis verbis veterum aptissime iudicasse, et inseruisse lecta operi suo verba, quae nobis nova videri facit incuria vetustatis:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION