라틴어 문장 검색

enormes non ille sinus, sed semper ad annos texta legens modo puniceo velabat amictu, nunc herbas imitante sinu, nunc dulce rubenti murice, nunc vivis digitos incendere gemmis gaudebat:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 2권, Glauctas Atedii melioris delicatus57)
noverat effigies generosique ardua Blaesi ora puer, dum saepe domi nova serta ligantem te videt et similes tergentem pectore ceras, hunc ubi Lethaei lustrantem gurgitis oras Ausonios inter proceres seriemque Quirini adgnovit, timide primum vestigia iungit accessu tacito summosque lacessit amictus, inde magis sequitur;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 2권, Glauctas Atedii melioris delicatus86)
ibi demum victa labore, fessa metu, qua nunc placidi Melioris aperti stant sine fraude lares, flavos collegit amictus artius et niveae posuit se margine ripae, insequitur velox pecorum deus et sua credit conubia;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 2권, arbor Atedii Melioris8)
Summa deum, Pietas, cuius gratissima caelo rara profanatas inspectant numina terras, huc vittata comam niveoque insignis amictu, qualis adhuc praesens nullaque expulsa nocentum fraude rudes populos atque aurea regna colebas, mitibus exsequiis ades et lugentis Etrusci cerne pios fletus laudataque lumina terge.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, consolatio ad Claudium Etruscum1)
sic ornat crines, Tyrios sic fundit amictus, dat radios ignemque suum.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, Capilli Flavi Earini 30)
Sed quam fine viae recentis imo, qua monstrat veteres Apollo Cumas, albam crinibus infulisque cerno!
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 4권, Via Domitiana27)
nunc vacuos crines alio subit infula nexu:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 4권, epistola ad Vitorium Marcellum33)
nec saltem teneris ostrum puerile lacertis exuit albentique umeros induxit amictu, quem non corrupit pubes effrena novaeque libertas properata togae!
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 5권, laudes Crispini Vetti Bolani filii22)
etenim te divite ritu ponere purpureos Infantia legit amictus stirpis honore datos et nobile pectoris aurum.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 5권, epicedion in patrem Suum41)
"nequit iram explere potestas, illam et nocturno circum stridore volantes impastae fugistis aves, rabidamque canum vim oraque sicca ferunt trepidorum inhiasse luporum, saevior in miseros, fatis ultricis ademptae Delius insurgit, summaque biverticis umbra Parnassi residens arcu crudelis iniquo pestifera arma iacit, camposque et celsa Cyclopum tecta superiecto nebularum incendit amictu, labuntur dulces animae, Mors fila Sororum ense metit captamque tenens fert manibus urbem, quaerenti, quae causa, duci, quis ab aethere laevus ignis et in totum regnaret Sirius annum, idem auctor Paean rursus iubet ire cruento inferias monstro iuvenes, qui caede potiti, fortunate animi longumque in saecula digne promeriture diem!"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 1권213)
capit ille dapes, habet ille soporem, tunc senior quae iussus agit, neu falsa videri noctis imago queat, longaevi vatis opacos Tiresiae vultus vocemque et vellera nota induitur, mansere comae propexaque mento canities pallorque suus, sed falsa cucurrit infula per crines, glaucaeque innexus olivae vittarum provenit honos:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 2권34)
stat sanguineo discissus amictu Luctus atrox caesoque invitat pectore matres, scrutantur galeas frigentum inventaque monstrant corpora, prociduae super externosque suosque, hae pressant in tabe comas, hae lumina signant vulneraque alta rigant lacrimis,pars spicula dextra nequiquam parcente trahunt, pars molliter aptant bracchia trunca loco et cervicibus ora reponunt.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 3권50)
nox subiit curasque hominum motusque ferarum composuit nigroque polos involvit amictu, illa quidem cunctis, sed non tibi mitis, Adraste, Labdacioque duci:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 3권160)
"procul haec tibi mollis infula terrificique aberit dementia Phoebi:"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 3권280)
frondenti crinitur cassis oliva albaque puniceas interplicat infula cristas, arma simul pressasque iugo moderatur habenas.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권95)

SEARCH

MENU NAVIGATION