도구

도구

라틴어 문장 검색

— Nostine igitur, inquit, omne quod est tam diu manere atque subsistere quamdiu sit unum, sed interire atque dissolui pariter atque unum esse destiterit?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:16)
ipsum quoque corpus cum in una forma membrorum coniunctione permanet humana uisitur species, at si distributae segregataeque partes corporis distraxerint unitatem desinit esse quod fuerat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:19)
Eoque modo percurrenti cetera procul dubio patebit subsistere unumquodque dum unum est, cum uero unum esse desinit interire.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:20)
Sed hoc modo non solum potentes esse, sed omnino esse desinunt;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 2:29)
nam qui communem omnium quae sunt finem relinquunt pariter quoque esse desistunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 2:30)
sed quoniam id sua cuique probitas confert, tum suo praemio carebit cum probus esse desierit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:10)
Hoc igitur modo quicquid a bono deficit esse desistit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 2:4)
Quo fit ut mali desinant esse quod fuerant.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 2:5)
Ita fit ut qui probitate deserta homo esse desierit, cum in diuinam condicionem transire non possit, uertatur in beluam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 2:25)
Sed sit aliquis ita bene moratus ut de eo diuinum iudicium pariter humanumque consentiat, sed est animi uiribus infirmus, cui si quid eueniat aduersi desinet colere forsitan innocentiam per quam non potuit retinere fortunam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 6:4)
Quod igitur temporis patitur condicionem, licet illud, sicuti de mundo censuit Aristoteles, nec coeperit umquam esse nec desinat uitaque eius cum temporis infinitate tendatur, nondum tamen tale est ut aeternum esse iure credatur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 1:8)
Hunc enim uitae immobilis praesentarium statum infinitus ille temporalium rerum motus imitatur, cumque eum effingere atque aequare non possit, ex immobilitate deficit in motum, ex simplicitate praesentiae decrescit in infinitam futuri ac praeteriti quantitatem, et cum totam pariter uitae suae plenitudinem nequeat possidere, hoc ipso quod aliquo modo numquam esse desinit illud quod implere atque exprimere non potest aliquatenus uidetur aemulari alligans se ad qualemcumque praesentiam huius exigui uolucrisque momenti, quae quoniam manentis illius praesentiae quandam gestat imaginem, quibuscumque contigerit id praestat ut esse uideantur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 2:3)
haec igitur ad intuitum relata diuinum necessaria fiunt per condicionem diuinae notionis, per se uero considerata ab absoluta naturae suae libertate non desinunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:7)
Pompeium filium multis verbis assidueque obiurgare non desistebat.
(카이사르, 아프리카 전기 22:3)
Inde progressus agros oppidaque vexare non destitit.
(카이사르, 아프리카 전기 25:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION