도구

도구

라틴어 문장 검색

ergo ex futuris prisca coepit fabula factoque primo res notata est ultima, ut ille mortis inchoator rusticus insulsa terrae deferens libamina Deumque rerum mortuarum deputans rastris redacta digna sacris crederet, viventis atrox aemulator hostiae.
(프루덴티우스, Hamartigenia, 머리말13)
et summas carpens media inter cornua saetas ignibus imponit sacris, libamina prima, voce vocans Hecaten, Caeloque Ereboque potentem.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 6권 10:5)
canis etiamnum altaribus ignes sopitum cinerem et tepidi libamina sacri servabant;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 1권176)
frontes atque omne cupressus intexit plorata latus, iamque ardua ferro signati capita et frugum libamine puro in vulnus cecidere greges;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권198)
"det pulchra suis libamina virtus manibus, atque utinam plures innectere pergas, Phoebe, moras, semperque novis bellare vetemur casibus, et semper Thebe funesta recedas!"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 5권284)
dextri gyro et vibrantibus hastis hac redeunt, raptumque suis libamen ab armis quisque iacit, seu frena libet seu cingula flammis mergere seu iaculum summae seu cassidis umbram, multa gemunt extra raucis concentibus agri, et lituis aures circum pulsantur acutis.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 6권77)
lacrimis altaria sudant, maestarumque super libamina secta comarum pendent et vestes mutata sorte relictae.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권248)
et inuolutum nouo amictu corpus, nouaque in theca reconditum, supra pauimentum sanctuarii posuerunt.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XXVIII [XXX]. 1:13)
Igitur, postquam naturae vicinitati eum localis viciniat affinitas, haec illum signans ex nomine, cum salutis libamine, ei osculi libamen apposuit.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 70:9)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION