라틴어 문장 검색

dormienti vero aeque ac vigilanti probabantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 118:11)
num videtur minorem habere visis quam vigilantis fidem?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 118:15)
nostri isti nobiles nisi vigilantes et boni et fortes et misericordes erunt, eis hominibus in quibus haec erunt ornamenta sua concedant necesse est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 로스키우스 변호문, 48장 1:5)
Sed hie, qui in pergula natus est, aedes non somniatur.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 74:27)
Alucinare dicitur vana somniari, tractum ab alucitis, quos nos conopes dicimus.
(페트로니우스, 사티리콘, FRAGMENTA, XI*2)
Refert tamen, eventura soleas an contraria somniare.
(소 플리니우스, 편지들, 1권, letter 18 2:1)
Solet dicere Claudius Restitutus, qui mihi respondit, vir exercitatus et vigilans et quamlibet subitis paratus, numquam sibi tantum caliginis tantum perturbationis offusum, quam cum praerepta et extorta defensioni suae cerneret, in quibus omnem fiduciam reponebat.
(소 플리니우스, 편지들, 3권, letter 9 15:1)
nec iuvat in lucem nimio marcescere vino, nec tenet incertas alea blanda manus, cum dedimus somno quas corpus postulat horas, quo ponam vigilans tempora longa modo?
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 525)
Me vigilans cernes , tacitis ego noctis in umbris Excutiam somnos visus adesse tuos . Denique quidquid ages , ante os oculosque volabo Et querar , et nulla sede quietus eris . Verbera torta dabunt sonitum nexaeque colubrae, Conscia fumabunt semper ad ora faces . His vivus furiis agitabere , mortuus isdem , Et brevior poena vita futura tua est . Nec tibi continget funus lacrimaeque tuorum* Indeploratum proiciere caput;
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ibis, 1권 8:1)
damno vigilans mea visa querorque in superis opis esse nihil.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 7권 53:5)
Spes tamen obscenas animo demittere non est ausa suo vigilans:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 42:11)
- Dummodo tale nihil vigilans committere temptem, saepe licet simili redeat sub imagine somnus!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 43:7)
consule barbati deliramenta Platonis, consule et hircosus Cynicus quos somniat et quos texit Aristoteles torta vertigine nervos, hos omnes quamvis anceps labyrinthus et error circumflexus agat, quamvis promittere et ipsi gallinam soleant aut gallum, clinicus ut se dignetur praestare deus morientibus aequum, cum ventum tamen ad normam rationis et artis, turbidulos sensus et litigiosa fragosis argumenta modis concludunt numen in unum, cuius ad arbitrium sphera mobilis atque rotunda volvatur, serventque suos vaga sidera cursus, non recipit natura hominis, modo quadrupes ille non sit, et erecto spectet caelestia vultu, non recipit neget ut regimen pollere supremum, istud et ipse Numae tacitus sibi sensit haruspex, semifer et Scottus sentit, cane milite peior, sed nos qui Dominum libris et corpore iam bis vidimus, ante fide, mox carne et sanguine 1 coram, quique voluminibus vatum cruce teste probatis rimantes digitos costarum in vulnera cruda mersimus, et manuum visu dubitante lacunas scrutati aeternum regem cognovimus Iesum, abiurare Deo titulum nomenque paternum credimus esse nefas, qui regem protulit ex se, non regem populi Parthorum aut Romulidarum, sed regem summae et mediae rationis et imae, atque ideo rerum dominum et super omnia regem, carnis habet medium, summum Patris, et Stygis imum.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 371)
sed sensa somniantum dispar fatigat horror, nunc splendor intererrat, qui dat futura nosse;
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ante somnum8)
ipsum deinde regem, perplexa somniantem, monuit famem futuram clausis cavere acervis.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ante somnum13)

SEARCH

MENU NAVIGATION