도구

도구

라틴어 문장 검색

Nam cum furti negati vel eiuscemodi rei fides quaeritur et iusiurandum a suspecto petitur, uterque ab omni contagione mundi ad crateras accedunt, accepto prius fideiussore a persona quae iuratura est de solvendo eo quod peteretur, si addixisset eventus.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIX. 20:1)
Hoc in loco ad fidem sensui faciendam quod uliginosa sint non sola Gargara pro vicinia montis, sed et universae Mysiae arva, adhiberi potest testis Aeschylus:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XX. 16:1)
sed ad fidem rei propositae relata sufficient.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XXII. 15:2)
Accipe, daque fidem:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, I. 13:1)
Accipe, daque fidem, foedusque feri bene firmum
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, I. 13:4)
sed si propter hoc a conviviis exulabit, procul hinc facessant et alumnae eius, honestatem dico et modestiam, nec minus cum sobrietate pietatem.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 5:3)
Alios enim relata incitarunt exempla virtutum, alios beneficiorum, nonnullos modestiae, ut et qui aliter agebant saepe auditis talibus ad emendationem venirent.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 21:1)
Atqui solebas duabus sellis sedere, obiciens tanto viro lubricum fidei.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, III. 8:3)
Nihil tam indignum toleratu quam quod aures nostras Graeca lingua captivas tenet, et verborum rotunditati adsentiri cogimur circumventi volubilitate sermonis qui ad extorquendam fides agit in audientes tyrannum.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, V. 1:2)
Omne quod dulce est cito satiat, nec diuturnam desiderii sui fidem tenet, sed in locum satietatis succedit horror.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 15:2)
Unde nec plus habere quam unum licebat, nec cuiquam nisi libero, quos solos fides deceret quae signaculo continetur:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XIII. 12:2)
Ne decipias, quaeso, credulum qui se quaestionemque suam commisit fidei tuae.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XIII. 21:2)
quam et nos observabimus et ab heredibus nostris in perpetuum bona fide volumus observari.
(Magna Carta 3:5)
42. Liceat unicuique decetero exire de regno nostro, et redire, salvo et secure, per terram et per aquam, salva fide nostra, nisi tempore gwerre per aliquod breve tempus, propter communem utilitatem regni, exceptis imprisonatis et utlagatis secundum legem regni, et gente de terra contra nos gwerrina, et mercatoribus, de quibus fiat sicut predictum est.
(Magna Carta 44:1)
Juratum est autem tam ex parte nostra quam ex parte baronum, quod hec omnia supradicta bona fide et sine malo ingenio observabuntur.
(Magna Carta 65:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION