도구

도구

라틴어 문장 검색

quo fit, ut se illi voluptuosius turba postponat superiorum, sermonem maximo temperamento cum conloquente dispensat, in quo non patitur ullam aut verecundiam externus aut familiaris iniuriam, aut credulus invidiam aut curiosus repulsam aut suspiciosus nequitiam, aut peritus calumniam aut imperitus infamiam, simplicitatem columbae in ecclesia servat, in foro serpentis astutiam;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 7권, Sidonius Sulpicio suo salutem 4:2)
"illic augur ego et mecum quicumque parati insanire manu."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 3권281)
omne sedet telum, nulli sine caedibus ictus - necdum aderat virtus - non mens, non dextra quiescit, non avida arma vacant, ipsa insanire videtur Sphinx galeae custos, visoque animata cruore emicat effigies et sparsa orichalca renident:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권290)
"non si ipse reclusis comminus ex adytis in me insaniret Apollo, sed gravis unanimi casus me fratris ad urbem sponte refert:"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권327)
Omnis affectus hoc habet, ut in quod ipse insanit, ceteros furere putet.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 460)
sed agnoscimus, unde talia suggerantur, quis totum hoc agitet, et quomodo nunc astutia suadendi nunc duritia saeviendi ad constantiam nostram deiciendam operetur.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 27장 3:2)
Sed et quod fratres nos vocamus, non alias, opinor, insaniunt quam quod apud ipsos omne sanguinis nomen de affectione simulatum est.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 39장 7:5)
Quod aspiciens uulgus, aestimabat eum insanire.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. XIII. 2:14)
Non, inquit, insanio, sed pessimam mihi scientiam certus prae oculis habeo.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XIII. 1:12)
quem patrum aut plebis esse qui aut se tanto periculo sciens offerat aut cui ex iniuria insanientis exercitus causa recte committatur?
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber VII 450:2)
hic, priusquam peteret consulatum, deinde in petendo consulatu, nunc quoque consul, priusquam castra videat aut hostem, insanit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 474:3)
qui advolutus genibus fatalem rabiem temporis eius accusat, cum velut contagione quadam pestifera non Ilergetes modo et Lacetani, sed castra quoque Romana insanierint.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXVIII 502:1)
ex insolentia quibus nova bona fortuna sit inpotentes laetitiae insanire;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXX 570:1)
cum his mandatis legati missi orare consulem ut parceret urbi, misereretur gentis quondam sociae, nolle dicere iniuriis, miseriis certe coactae insanire;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVIII 92:1)
quidam ludere eum simpliciter, quidam haud dubie insanire aiebant.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 228:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION