도구

도구

라틴어 문장 검색

Ad tempus, inquit, valet haeresis, ut electi quique manifesti fiant, et probati sint.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 15:10)
Similem a beato Sylvestro oppositionem a Judaeis fieri in Vita ejus legimus, cum videlicet eos de fide Christi rationibus coarctaret:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 16:10)
Cum itaque non sit major essentia totius Trinitatis quam singularum personarum, constat quoque ipsam Trinitatem sicut singulas, individuam esse, hoc est nullas penitus in quantitate suae essentiae partes habere.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 31:1)
Omne quippe quod partibus constat, ipsis partibus ex quibus suum esse contrahit, naturaliter posterius dicitur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 31:2)
Quocirca hoc vere unum in quo nullus numerus, nullum in eo aliud praeter id quod est. neque substantivum fieri potest:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 31:9)
Omne quippe quod variatur, sive per alterationem, et quamlibet rei mutationem motum esse constat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 32:1)
Quod omnis haec locutio ad creaturarum status maxime accommodata sit, ex ea praecipue parte orationis apparet, sine qua nulla dicitur constare perfectio orationis, ex ea scilicet quae verbum appellatur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 36:14)
Constat quippe juxta Boetium ac Platonem cognatos de quibus loquuntur rebus oportere esse sermones.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 36:20)
Ecce enim secundum ipsius Domini documentum, ut supra meminimus, testimonium Job eum solum proprie esse profiteri cogimur, quem penitus nihil esse constat, secundum illam saecularium disciplinam doctorum, quae omnium rerum, ut dictum est, naturas in decem praedicamenta distribuit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 38:1)
Tamen in quantum fieri potest, etiam in hac parte non deero:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 39:11)
XI. Quaerunt autem quomodo in Deo una penitus permanente substantia vel essentia aliqua, ibi proprietatum sit diversitas, secundum quas Trinitas personarum constat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 40:1)
Rursum potest de eo quod est idem, fieri certamen, ut an idem sit utile quod honestum est. Sed haec quomodo diffinitioni est aggreganda?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:7)
Tunc vero etiam numero sunt diversa, cum ita tota quantitate suae essentiae sunt discreta, ut in computatione sibi queant admisceri, cum videlicet dicitur unus, duo, tres, etc. Quod tunc quidem fieri potest cum non solum hoc non est illud, verum etiam nec ipsum, nec aliud de ipso est de substantia alterius, ut hic homo et ille, et etiam in eadem manu hic digitus et ille.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:12)
Quae quidem inter se sic se habent, ut ex aere sit factum sigillabile, hoc est sigillum, et ex aere simul et sigillabili contingat fieri sigillans.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 45:11)
Quae quidem veritas quae sit, a qua ipse procedit, symbolum Ephesini concilii (quod etiam Graecorum fuisse constat) manifeste his verbis determinat:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 54:13)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION