라틴어 문장 검색

Luctibus extremis teneras liquefacta medullas tabuit inque leves paulatim evanuit auras;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 51:3)
Eorum in aëre cumulatio impedit quominus calor radiorum solis a terra repercussorum in spatium evanescat.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 34:7)
num refugus nostras odit praestringere ripas amnis et exustos cursum deflectit ad Indos?
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 2권, section 2325)
Novas qui exactas feci ut inveterascerent, Ne cum poeta scriptura evanesceret.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 헤키라, act prologue, ALTER PROLOGUS.3)
" Tali Cyllenius ore locutus mortalis visus medio sermone reliquit, et procul in tenuem ex oculis evanuit auram.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 4권 11:21)
" Sic orsus Apollo mortalis medio aspectus sermone reliquit et procul in tenuem ex oculis evanuit auram.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 9권 23:12)
partim galea clipeoque resultant inrita, deflexit partim stringentia corpus alma Venus.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 10권 15:11)
verum haec iam etiam inter ipsas ineptias evanuerunt.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber I 272:3)
illa vero, quae utcunque deflexa sunt, tanquam exquisitiora miramur;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 98:2)
haec autem, quae tantum inter se pugnant, plerumque nominibus deflecti solent.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 249:1)
quod adversarius in suam utilitatem deflectere potest, commutabile;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IV 80:5)
nam cum etiam veros dolores mitiget tempus, citius evanescat necesse est illa, quam dicendo effinximus, imago;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VI 46:1)
Sed averti intellectus et aliter solet, cum ab asperioribus ad leniora deflectitur:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VI 196:3)
Et sive invicem accusant, sive crimen reus citra accusationem in adversarium vertit (ut Roscius in accusatores suos, quamvis reos non fecisset), sive in ipsos, quos sua manu periisse dicemus, factum deflectitur, lion aliter quam in iis quae mutuam accusationem habent utriusque partis argumenta inter se comparantur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 93:9)
nam quo modo quaedam in his species plane distant, manente tamen generaliter illa societate, quod utraque res de recta et simplici ratione cum aliqua dicendi virtute deflectitur, ita quaedam perquam tenui limite dividuntur, ut cum ironia tam inter figuras sententiae quam inter tropos reperiatur, autem et et clari quoque auctores figuras verborum potius quam tropos dixerint.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 4:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION