라틴어 문장 검색

Verum, ne penitus videar omisisse, nunc dicam, quod cum apostolus sine intermissione orare nos iubeat et, qui in coniugio debitum solvit, orare non possit, aut oramus semper et virgines sumus, aut orare desinimus, ut coniugio serviamus.
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 16:3)
Nunc mihi, fili Oceane, volenti et ultro adpetenti debitum munus inponis, quod pro novitate virtutum veterem materiam novam faciam.
(히에로니무스, 편지들, Ad Oceanum De Morte Fabiolae 1:4)
Expende Hannibalem;
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X59)
si consilium vis, permittes ipsis expendere numinibus quid conveniat nobis rebusque sit utile nostris, nam pro iucundis aptissima quaeque dabunt di:
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X142)
Sed iam debitum par Fortuna flagitante sedem bello Pompeius Epiron elegerat;
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM CIVILE CAESARIS ET POMPEI 35:1)
Visne, inquam, restituere id nobis quod debitum tam benigne ac tam libenter fateris, nostrumque hoc otium, quo perfrui raro admodum licet, eo ducere ut his quibus tunc tu interfueris nunc nos interesse videamur?
(Macrobii Saturnalia, Liber I, II. 11:1)
Qui umquam in illo Iano inventus est qui L. Antonio mille nummum ferret expensum?:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, V. 5:3)
Ergo indicium sobrii seculi est ubi tali praescripto legum coercetur expensa coenarum?
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVII. 10:2)
His legibus annumerarem edictum de sumptibus ab Antonio propositum qui postea triumvir fuit, ni indignum crederem inter cohibentes sumptum Antonio locum facere, cuius expensae in coenam solitae conferri sola unionis a Cleopatra uxore consumpti aestimatione superatae sunt.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVII. 14:1)
O praestans animi iuvenis, quantum ipse feroci Virtute exuperas, tanto me inpensius aequum est Consulere atque omnes metuentem expendere causas.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, II. 17:1)
Reliqua pars debiti mei de eo est, cur cerebrum, cum sensum non habeat, sensus gubernet.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, IX. 15:2)
nec plegii ipsius debitoris distringantur quamdiu ipse capitalis debitor sufficit ad solucionem debiti;
(Magna Carta 11:2)
et, si voluerint, habeant terras et redditus debitoris, donec sit eis satisfactum de debito quod ante pro eo solverint, nisi capitalis debitor monstraverit se esse quietum inde versus eosdem plegios.
(Magna Carta 11:4)
et si debitum illud inciderit in manus nostras, nos non capiemus nisi catallum contentum in carta.
(Magna Carta 12:2)
et si liberi ipsius defuncti qui fuerint infra etatem remanserint, provideantur eis necessaria secundum tenementum quod fuerit defuncti, et de residuo solvatur debitum, salvo servicio dominorum;
(Magna Carta 13:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION