살아있는 라틴어 : 문장 검색

denique Democritum post quam matura vetustas admonuit memores motus languescere mentis, sponte sua leto caput obvius optulit ipse.

Qui cum repentina incursione superassent, memor beneficii senatus omnes ancillas manu iussit emitti dotemque his ex publico fecit et ornatum quo tunc erant usae gestare concessit, diemque ipsum Nonas Caprotinas nuncupavit ab illa caprifico ex qua signum victoriae ceperunt, sacrificiumque statuit annua sollemnitate celebrandum, cui lac quod ex caprifico manat propter memoriam facti procedentis adhibetur.

Huius definitionis poeta memor, ubi sacrum nominavit, ammonitionem deorum paene semper adiecit:

Quid Thesea magnum, Quid memorem Alciden?

Nulla tuarum audita mihi neque visa sororum, O quam te memorem, virgo?

In versibus vel in locis quantum sibi Maro ex antiquitate quaesiverit, Furius ut memor et veteris et novae auctorum copiae disseruit.

Sic moesta senectus Praeteritique memor flebat, metuensque futuri.

Memor ille doloris Hoc bellum sceptri fructum putat esse retenti.

Hunc fama est Stygiis manare paludibus amnem, Et, capitis memorem, fluvii contagia vilis Nolle pati, superumque sibi servare timorem.

Quamvis summo de culmine lapsus, Nondum vile sui pretium scit sanguinis esse, Seque memor fati tantae mercedis habere Credit adhuc iugulum, quantum pro Caesaris ipse Avulsa cervice daret.

Namque memor generis Carthaginis impia proles Imminet Hesperiae, multusque in pectore vano est Hannibal;

Tunc Cilicum liquere solum, Cyproque citatas Immisere rates, nullas cui praetulit aras Undae diva memor Paphiae, si numina nasci Credimus, aut quemquam fas est coepisse deorum.

tantum indomitos memoresque paterni Iuris habete animos.

Marcelline, boni suboles sincera parentis, Horrida Parrhasio quem tegit ursa iugo, Ille vetus pro te patriusque quid optet amicus, Accipe et haec memori pectore vota tene: