도구

도구

라틴어 문장 검색

nam cum vidit hic ad victum quae flagitat usus omnia iam ferme mortalibus esse parata et, pro quam possent, vitam consistere tutam, divitiis homines et honore et laude potentis affluere atque bona gnatorum excellere fama, nec minus esse domi cuiquam tamen anxia cordi, atque animi ingratis vitam vexare sine ulla pausa atque infestis cogi saevire querellis, intellegit ibi vitium vas efficere ipsum omniaque illius vitio corrumpier intus, quae conlata foris et commoda cumque venirent;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 1:3)
intolerabilibusque malis erat anxius angor adsidue comes et gemitu commixta querella, singultusque frequens noctem per saepe diemque corripere adsidue nervos et membra coactans dissoluebat eos, defessos ante, fatigans.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 37:9)
Verrius Flaccus ait, cum populus Romanus pestilentia laboraret, essetque responsum id accidere, quod di despicerentur, anxiam urbem fuisse, quia non intellegeretur oraculum, evenisseque ut Circensium die puer de coenaculo pompam superne despiceret et patri referret quo ordine secreta sacrorum in archa pilenti conposita vidisset:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 15:1)
Fuit enim hic poeta ut scrupulose et anxie ita dissimulanter et quasi clanculo doctus, ut multa transtulerit quae unde translata sint difficile sit cognitu.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVIII. 1:4)
nam ut haec ignoraverit vir tam anxie doctus minime crediderim.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVIII. 21:2)
Dicas volo, inquit, doctorum maxime, quid sit quod, cum Virgilius anxie semper diligens fuerit in verbis pro causae merito vel atrocitate ponendis, incuriose et abiecte in his versibus verbum posuit:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VII. 4:2)
Deinde, ubi sibi locum patere viderit, non de ipsis profunditatis suae inter pocula secretis loquetur, nec nodosas et anxias sed utiles quidem faciles quaestiones movebit.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 15:1)
Memineritis tamen lepido me convivio adesse, non anxio:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, V. 32:1)
Seu fine bonorum Anxia venturis ad tempora laeta refugit, Sive per ambages solitas contraria visis Vaticinata quies, magni tulit omina planctus.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 7권 1:5)
Haec ubi frustra Effudit, prima pendet tamen anxia puppe:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 6:33)
Stetit anxia classis Ad ducis eventum, metuens non arma nefasque, Sed ne submissis precibus Pompeius adoret Sceptra sua donata manu.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 6:35)
Quem si terseris aure diligenti, Audebit minus anxius tremensque Magnas Caesaris in manus venire.
(마르티알리스, 에피그램집, 6권, I2)
Quondam laudatas quocumque libebat ad undas Currere nec longas pertimuisse vias, Nunc urbis vicina iuvant facilesque recessus, Et satis est, pigro si licet esse mihi.
(마르티알리스, 에피그램집, 6권, XLIII3)
Haec per ducentas cum domum tulit scalas Seque obserata clusit anxius cella Gulosus ille, postero die vendit.
(마르티알리스, 에피그램집, 7권, XX8)
Praestas hoc, Melior, sciente fama, Qui sollemnibus anxius sepulti Nomen non sinis interire Blaesi, Et de munifica profusus arca Ad natalicium diem colendum Scribarum memori piaeque turbae Quod donas, facis ipse Blaesianum.
(마르티알리스, 에피그램집, 8권, XXXVIII4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION