도구

도구

라틴어 문장 검색

Cuius si naturam, mores ac meritum reminiscare, nec habuisse te in ea pulchrum aliquid nec amisisse cognosces;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:5)
Igitur si tui compos fueris, possidebis quod nec tu amittere umquam uelis nec fortuna possit auferre.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:6)
Si scit, metuat necesse est ne amittat quod amitti posse non dubitat;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:11)
An uel si amiserit neglegendum putat?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:13)
Nunc amissas opes querere:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:14)
— Atqui non egeret eo nisi possideret pecuniam, quam possit amittere.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:27)
Ut enim paulo ante diximus, quod nihil habet proprii decoris, opinione utentium nunc splendorem accipit, nunc amittit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, VII 1:26)
— Qui diuitias, inquit, petit penuriae fuga, de potentia nihil laborat, uilis obscurusque esse mauult, multas etiam sibi naturales quoque subtrahit uoluptates, ne pecuniam quam parauit amittat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 2:3)
nam me horum iam secundo commemoras, primum quod memoriam corporea contagione, dehinc cum maeroris mole pressus amisi.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 1:3)
— Sed fuisse homines adhuc ipsa humani corporis reliqua species ostentat — Quare uersi in malitiam humanam quoque amisere naturam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 2:6)
mutabit igitur mores ac dum fortunam metuit amittere nequitiam derelinquit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 7:15)
Fratris amissos thalamos piauit;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIV 3:1)
Fleuit amissos Ithacus sodales,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIV 8:1)
Fient igitur procul dubio cuncta quae futura deus esse praenoscit, sed eorum quaedam de libero proficiscuntur arbitrio, quae quamuis eueniant exsistendo tamen naturam propriam non amittunt qua prius quam fierent etiam non euenire potuissent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:8)
Cum ab hostibus eodem modo pugnaretur nec comminus ad manus rediretur Caesarisque equites iumenta ex nausea recenti siti languore paucitate vulneribus defatigata ad insequendum hostem perseverandumque cursum tardiora haberent dieique pars exigua esset iam reliqua, cohortibus equitibusque circumitis cohortatus ut uno ictu contenderent neque remitterent, donec ultra ultimos colles hostes reppulissent atque eorum essent potiti.
(카이사르, 아프리카 전기 18:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION