라틴어 문장 검색

"Praeterea sanctum nihil est neque ab inguine tutum, non matrona Laris, non filia virgo, neque ipse sponsus levis adhuc, non filius ante pudicus;"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III48)
Tarpeium limen adora pronus et auratam Iunoni caede iuvencam, si tibi contigerit capitis matrona pudici.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI19)
tanti vocat ille pudicam.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI62)
vidua est, locuples quae nupsit avaro.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI66)
non est hic sermo pudicus in vetula:
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI97)
didicit iam dives avarus tantum admirari, tantum laudare disertos, ut pueri Iunonis avem.
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura VII10)
"Utile et hoc multis vitae genus, at mihi nullum inde operae pretium, pingues aliquando lacernas, munimenta togae, duri crassique coloris et male percussas textoris pectine Galli accipimus, tenue argentum venaeque secundae, fata regunt homines, fatum est et partibus illis quas sinus abscondit, nam si tibi sidera cessant, nil faciet longi mensura incognita nervi, quamvis te nudum spumanti Virro labello viderit et blandae adsidue densaeque tabellae sollicitent, αὐτο`σ γα`ρ ἐφέλκεται ἄνδρα κίναιδοσ. quod tamen ulterius monstrum quam mollis avarus?"
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura IX12)
fallit enim vitium specie virtutis et umbra, cum sit triste habitu vultuque et veste severum, nec dubie tamquam frugi laudetur avarus, tamquam parcus homo et rerum tutela suarum certa magis quam si fortunas servet easdem Hesperidum serpens aut Ponticus.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV39)
Et pater ergo animi felices credit avaros;
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV42)
sed quae reverentia legum, quis metus aut pudor est umquam properantis avari?
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV61)
"nam quisquis magni census praecepit amorem et laevo monitu pueros producit avaros dat libertatem et totas effundit habenas curriculo, quem si revoces, subsistere nescit et te contempto rapitur metisque relictis."
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV81)
Sed vultisne diem sequentem, quem plerique omnes abaco et latrunculis conterunt, nos istis sobriis fabulis a primo lucis in coenae tempus, ipsam quoque coenam non obrutam poculis, non lascivientem ferculis, sed quaes­tionibus doctis pudicam et mutuis ex lecto rela­tionibus exigamus?
(Macrobii Saturnalia, Liber I, V. 11:2)
Haec apud Graecos ἡ Θεὸς Γυναικεία dicitur, quam Varro Fauni filiam tradit adeo pudicam, ut extra γυναικωνῖτιν numquam sit egressa nec nomen eius in publico fuerit auditum nec virum umquam viderit vel a viro visa sit, propter quod nec vir templum eius ingreditur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XII. 27:1)
Plane, inquit, satis esse credo Romanis haec, etsi avarissimi sunt.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, II. 3:2)
Bacchatur chorus quondam pudicus, et orgia insana celebrantur.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVII. 3:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION