도구

도구

라틴어 문장 검색

Rideat forsitan infidelis lector me in muliercularum laudibus inmorari:
(히에로니무스, 편지들, Ad Principiam Virginem De Vita Sanctae Marcellae 5:6)
Post aliquot menses sana, integra vegetoque corpusculo dormivit in domino et te paupertatulae suae, immo per te pauperes reliquit heredes claudens oculos in manibus tuis, reddens spiritum in tuis osculis, dum inter lacrimas tuas illa rideret consci- entia vitae bonae et praemiis futurorum.
(히에로니무스, 편지들, Ad Principiam Virginem De Vita Sanctae Marcellae 14:1)
Ut parenti subiciatur, horter, quae manu tenera ridentem verberat matrem?
(히에로니무스, 편지들, Ad Pacatulam 1:6)
hispida membra quidem et durae per bracchia saetae promittunt atrocem animum, sed podice levi caeduntur tumidae medico ridente mariscae.
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura II6)
"rides, maiore caehinno concutitur;"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III42)
aspice quo fremitu monstratos perferat ictus et quanto galeae curvetur pondere, quanta poplitibus sedeat quam denso fascia libro, et ride positis scaphium cum sumitur armis.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI135)
aut quis simpuvium ridere Numae nigrumque catinum et Vaticano fragiles de monte patellas ausus erat?
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI173)
"quem rides?"
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI188)
interea foeda aspectu ridendaque multo pane tumet facies aut pinguia Poppaeana spirat, et hinc miseri viscantur labra mariti:
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI235)
populi frons durior huius qui sedet et spectat triscurria patriciorum planipedes audit Fabios, ridere potest qui Mamercorum alapas.
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura VIII75)
iamne igitur laudas quod de sapientibus alter ridebat, quotiens de limine moverat unum protuleratque pedem, flebat contrarius auctor?
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X10)
ridebat curas nec non et gaudia vulgi, interdum et lacrimas, cum Fortunae ipse minaci mandaret laqueum mediumque ostenderet unguem.
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X16)
sed illic, quamquam eadem adsidue spectentur proelia, ridet nemo, ubi tota cohors pede non est altior uno.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIII65)
ergo deus quicumque aspexit, ridet et odit.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XV27)
te, dea, te fugiunt venti, te nubila caeli adventumque tuum, tibi suavis daedala tellus summittit flores, tibi rident aequora ponti placatumque nitet diffuso lumine caelum.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Primus 1:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION