도구

도구

라틴어 문장 검색

qui vero suam non diligit, animam utique alterius amare non poterit.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:32)
et ita omnia ab ipso qui summe et pure unus est quoddam unitatis vestigium sortirentur.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:10)
Sic etiam in angelis divina sapientia providit, ut non unus videlicet crearetur, sed plures;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:20)
Quid igitur iucundius, quam ita unire animum animo, et unum efficere e duobus, ut nulla iactantia timeatur, nulla formidetur suspicio;
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:1)
nec correptus alter ab altero doleat;
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:2)
at sine aere, ne una quidem hora.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:57)
Porro osculum spiritale proprie amicorum est, qui sub una amicitiae lege tenentur.
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:12)
illum sacratissimum amantibus inspirans affectum, ut videatur illis quasi unam animam in diversis esse corporibus;
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:16)
"Ecce quam bonum et quam iucundum, habitare fratres in unum" (Psal.
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:18)
Nam qui vel fidem, vel patriae periculum, vel alterius contra ius et fas laesionem excipientes, semetipsos amicorum exponunt libidini, eos non tam stultos dixerim quam insanos;
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 3:5)
qui nihil delectationis ex alterius bono concipiant, nihil amaritudinis sua aliis perversitate inferant, amare nullum, amari a nullo curantes.
(DE AMICITIA, CAPUT VIII. Amicitiae sunt et naevi. An ideo abnuenda. 2:3)
Sic et foedus illud venerabile, quod inter David et Ionathan, non spes futurae utilitatis, sed virtutis contemplatio consecravit, multum utrisque novimus contulisse, cum illius industria vita sit alterius reservata, illius beneficio, huius non sit posteritas deleta.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:4)
illorum quoque, qui usque ad exilium progrediendum putant, et sine alterius laesione, quamlibet turpitudinem.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:12)
Ex ratione simul et affectu, quando is quem ob virtutis meritum ratio suadet amandum, morum suavitate, et vitae lautioris dulcedine, in alterius influit animum;
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 3:16)
Nam cum amicus tui consors sit animi, cuius spiritui tuum coniungas et applices, et ita misceas ut unum fieri velis ex duobus;
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 1:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION