도구

도구

라틴어 문장 검색

Ut videlicet tale sit quod dictum est Eloim, ac si diceretur, non res multae, sed personae multae, quarum unaquaeque sit Deus, alioquin plures etiam dicerent deos, cum unus sit tantum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 20:6)
Non enim de corporali locutione hoc accipi potest.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 20:17)
Tale est enim quod dicitur:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 20:23)
Faciamus hominem? etc. Quid enim pluraliter dictum est:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 20:27)
Non enim vos estis qui loquimini, sed spiritus Patris vestri qui loquitur in vobis (Matth.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 23:11)
Pronomen enim, quis, in Scripturis sanctis, non pro impossibili, sed pro difficili semper accipitur, ut ibi:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 23:20)
Quid enim apertius ad aeternam generationem Verbi quam id quod ipsa sapientia perhibet se ante constitutionem mundi conceptam esse et parturiri, et se cum Patre aeternaliter permanentem semper ludere coram eo?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 23:32)
Ibi enim cum de laude David plura dicerentur, summa totius laudis in hoc uno collecta est quod subditur:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 24:2)
benignus est enim spiritus sapienKü¥g etc. (Sap. I, 5.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 26:10)
Si enim verus Dei Filius est, suscipiet illum et liberabit de manu contrariorum (Sap. II, 18).
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 28:10)
Deus enim illis revelavit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:22)
Invisibilia enim ipsius a creatura mundi per ea quae facta sunt, intellecta conspiciuntur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:23)
Admonetur enim apostolico praecepto:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:33)
non enim eos in exemplo vivendi hoc loco assumimus, sed docendi sive credendi, sicut et Salomonem frequenter.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 30:5)
Si enim supra positam ab Apostolo causam discutiamus, quia videlicet quosdam eorum post divinam quam assecuti sunt notitiam, in reprobum sensum tradi meminerit, cum in suis scilicet evanescerent cogitationibus, dicentes se esse sapientes (Rom. I, 19 et seq.), id est suam sapientiam proprio studio vel ingenio ascribentes, non divinae gratiae dono tribuentes, reperiemus eos qui praecipui habentur, omnem praecipue philosophiam divinae tribuere gratiae, veluti Socratem, sive Platonem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 30:22)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION