도구

도구

라틴어 문장 검색

nunc autem verba haec 'cupide' et 'temere,' in quibus verbis omne momentum rei est, non in concludenda sententia tantum dicuntur, sed supra quoque nondum desiderata ponuntur et quae nasci oririque ex ipsa rei conceptione debebant, ante omnino quam res postulat dicuntur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Undecimus, XIII 10:1)
Quapropter adscribendos eos existimavi, si quis iam statim desideraret:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, IV 4:2)
Cum Pacuvius, inquiunt, grandi iam aetate et morbo corporis diutino adfectus, Tarentum ex urbe Roma concessisset, Accius tunc, haut parvo iunior, proficiscens in Asiam, cum in oppidum venisset, devertit ad Pacuvium comiterque invitatus plusculisque ab eo diebus retentus, tragoediam suam cui Atreus nomen est desideranti legit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, II 3:1)
Tunc aliis etiam qui ibi aderant compluribus idem comprobantibus desiderantibusque, accipit a me librum veterem fidei spectatae, luculente scriptum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXXI 7:1)
Ave, mi Gai, meus asellus iucundissimus, quem semper medius fidius desidero, cum a me abes.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus Decimus, VII 4:6)
quae ubi aut cibo conplentur aut inanitate diutina contrahuntur et conivent, tunc loco, in quem cibus capitur, vel stipato vel adducto, voluntas capiendi eius desiderandique restinguitur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, III 4:3)
Proloquium est sententia in qua nihil desideratur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, VIII 6:2)
Faenerator, inquit, appellatus est quasi φαινεράτωρ, ἀπο` τοῦ φαίνεσθαι ἐπι` το` χρηστότερον, quoniam id genus hominum speciem ostentent et commodi esse videantur inopibus nummos desiderantibus, idque dixisse ait Hypsicraten quempiam grammaticum, cuius libri sane nobiles sunt super his, quae a Graecis accepta sunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XII 6:3)
Sed nos postea Favorino desideranti harum omnium significationum monumenta apud Ciceronem, sicut supra scripsi, et apud elegantissimos veterum reperta exhibuimus;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, VII 9:7)
Is, ubi eduliis finis et poculis mox sermonibusque tempus fuit, desideravit exhiberi, quos habere eum adulescentem sciebat, scitissimos utriusque sexus, qui canerent voce et qui psallerent.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, IX 4:1)
17. Quod vero ad pecunias attinet, iudicavit rex tempestivum non esse et minus convenire ut ab ordinibus his comitiis aliquas postularet, tam quia in rebus tanti momenti subditi eius sibi gratificati erant, quam etiam quod eos remunerare nequiverat remissione generali (qualis in parlamentis concedi solet), quia hanc munificentiam sibi praeripuerat similis remissio quae sub coronationem eius paula de more exiit.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 20:1)
Lambertum quod attinet, rex vita eum privare noluit, sive ex animi magnitudine, reputans illum instar imaginis tantum cereae fuisse quam alii temperarant et finxerant, sive ex alta quadam prudentia, putans eum, si capite plecteretur, nimis propere in oblivionem iturum, sin in vivis maneret, futurum eum assiduum spectaculum et instar remedii aut exorcismi adversus eiusmodi spectra et incantationes temporibus venturis.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 14:19)
Quod vero ad Maximilianum attinet, maiore tum is existimatione agebat quam postea.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 8:18)
16. "Quod vero attinet ad reliquas duas personas quas haec actio complectutur (regem nimirum Gallum et ducem Britanniae), celsitudo sua notum vobis facit eos esse principes quibus ex omnibus amicis suis et foederatis plurimum debet, cum alter manu sua protectrice a malitia tyranni eum conservasset, alter ei manum salutarem ad regnum suum obtinendum porrexisset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 16:1)
Angli autem et eorum socii victoria potiti sunt, interfectis octo hostum millibus, Anglorum vero centum tantum aut circiter desideratis, inter quos fuit dominus Morleius.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUARTUM 14:12)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION