라틴어 문장 검색

"seueritas non est frugalitas set tristitia:"
(세네카, Controversiae, book 2, Quidam luxuriante filio luxuriari coepit. filius accusat patrem dementiae. 10:18)
Ingentia quorundam beneficia silentium aut loquendi tarditas imitata gravitatem et tristitiam corrupit, cum promitterent vultu negantium.
(세네카, 행복론, Liber II 10:1)
Quin alterius calore alantur corpora, terrae relaxentur, immodici umores comprimantur, adligantis omnia hiemis tristitia frangatur, alterius tepore efficaci et penetrabili regatur maturitas frugum ?
(세네카, 행복론, Liber IV 109:2)
Lugebat domus otium domini senis nec finivit ante tristitiam, quam labor illi suus re- stitutus est.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 122:3)
Misericordia est aegritudo animi ob alienarum miseriarum speciem aut tristitia ex alienis malis contracta, quae accidere immerentibus credit ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 22:1)
eandem semper faciem servabit, placidam, inconcussam, quod facere non posset, si tristitiam reciperet.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 23:2)
Tristitia inhabilis est ad dispiciendas res, utilia excogitanda, periculosa vitanda, aequa aestimanda ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 25:3)
Non est quod ad quasdam feminas respicias, quarum tristitiam semel sumptam mors finivit (nosti quasdam, quae amissis filiis imposita lugubria numquam exuerunt). A te plus exigit vita ab initio fortior ;
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 110:1)
nam et nihil illam a pietate deterruit et nihil in tristitia supervacua stultaque detinuit.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 115:4)
Illa sanabunt vulnus tuum, illa omnem tristitiam tibi evellent.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 119:2)
Ab his ad nepotes quoque respice - Marcum blandissimum puerum, ad cuius conspectum nulla potest durare tristitia ;
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 125:1)
Nam si quicquam tristitia profecturi sumus, non recuso quicquid lacrimarum fortunae meae superfuit tuae fundere ;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 7:3)
Si quando te domum receperis, tune erit tibi metuenda tristitia.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 42:2)
naturale est enim, ut semper animus ab eo refugiat, ad quod eum tristitia rever- titur.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 114:2)
Haec magnitudo animi tui vetuit me ad sexum tuum respicere, vetuit ad vultum, quem tot annorum continua tristitia, ut semel obduxit, tenet.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION