라틴어 문장 검색

Ubi hora quarta vel quinta - neque enim certum dimensumque tempus -, ut dies suasit, in xystum me vel cryptoporticum confero, reliqua meditor et dicto.
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 36 3:1)
Nihil, nisi quod meridianus somnus eximitur multumque de nocte vel ante vel post diem sumitur, et, si agendi necessitas instat, quae frequens hieme, non iam comoedo vel lyristae post cenam locus, sed illa, quae dictavi, identidem retractantur, ac simul memoriae frequenti emendatione proficitur.
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 40 2:1)
Ad mea formosos vultus adhibete, puellae, Carmina, purpureus quae mihi dictat Amor!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber secundus, poem 124)
' Haec ego, quaeque dolor linguae dictavit;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber secundus, poem 524)
carmina lector commendet dulci qualiacumque sono;
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber II 18:5)
non opus est magnis placido lectore poetis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 3권, poem 46)
quo magis, o lector, debes ignoscere, si quid erratum est illic praeteritumve mihi.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 3권, poem 422)
illa bibit sitiens lector, mea pocula plenus:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 3권, poem 427)
an, ne bis sensum lector reperiret eundem, unus amicorum.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 3권, poem 921)
"si vir es, i, dictas exige dotis opes."
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 6권385)
Has ubi verborum poenas mentisque profanae cepit Atlantiades, dictas a Pallade terras linquit et ingreditur iactatis aethera pennis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 67:1)
Dira lues ira populis Iunonis iniquae incidit exosae dictas a paelice terras.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 7권 45:1)
protinus admonitus repetet mea crimina lector, et peragar populi publicus ore reus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 113)
et veniam pro laude peto, laudatus abunde, non fastiditus si tibi, lector, ero.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 711)
inde Mesembriacos portus et Odeson et arces praetereat dictas nomine, Bacche, tuo, et quos Alcathoi memorant e moenibus ortos sedibus his profugos constituisse Larem, a quibus adveniat Miletida sospes ad urbem, offensi quo me detulit ira dei.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 1013)

SEARCH

MENU NAVIGATION