도구

도구

라틴어 문장 검색

Adicio insolubile, eum creditum nullum non solvi aut possit aut debeat.
(세네카, 행복론, Liber IV 54:8)
Non immerito in numerum peccantium refertur, quae pudicitiam timori praestitit, non sibi.
(세네카, 행복론, Liber IV 64:4)
" Primum alia condicio est in credito, alia in beneficio.
(세네카, 행복론, Liber IV 185:1)
Quod an sit verum, non immerito quaeri solet, longeque aliud est, quam mente concipis.
(세네카, 행복론, Liber V 8:2)
ab eo autem exigi quidque debet, in quem confertur, sicut pecunia ab eo petitur, cui credita est, quamvis ad me illa aliquo modo venerit.
(세네카, 행복론, Liber V 112:3)
beneficium vero ne corruperis creditum faciendo.
(세네카, 행복론, Liber V 125:7)
" Sed ex beneficio," inquit, " creditum facis.
(세네카, 행복론, Liber V 129:1)
Pensatum est creditum damno ;
(세네카, 행복론, Liber VI 14:6)
Sic debitori suo creditor saepe damnatur, ubi plus ex alia causa abstulit, quam ex crediti petit.
(세네카, 행복론, Liber VI 16:2)
Illa est voluptas et homine et viro digna non implere corpus nec saginare nec cupiditates irritare, quarum tutissima est quies, sed perturbatione carere et ea, quam hominum inter se rixantium ambitus concutit, et ea, quae intolerabilis ex alto venit, ubi de dis famae creditum est vitiisque illos nostris aestimavimus."
(세네카, 행복론, Liber VII 12:1)
Redderes enim et depositum, quod a sapiente accepisses, etiam malo, redderes creditum.
(세네카, 행복론, Liber VII 88:2)
Remoto ergo iudicio plurium, quos prima rerum species, utcumque credita est, aufert, videamus, quid sit exilium.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 27:1)
Et hoc cogitandum est, ista veris bonis per falsa et prave credita obstare.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 55:3)
Tantum inter Stoicos, Serene, et ceteros sapientiam professos interesse quantum inter feminas et mares non immerito dixerim, cum utraque turba ad vitae societatem tantundem conferat, sed altera pars ad obsequendum, altera imperio nata sit.
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 2:1)
Non immerito itaque horum contumelias sapiens ut iocos accipit, et aliquando illos tanquam pueros malo poenaque admonet, adficit, non quia accepit iniuriam, sed quia fecerunt et ut desinant facere ;
(세네카, De Constantia, Liber II ad Serenum nec iniuriam nec contumeliam accipere sapientem (De Constantia Sapientis) 64:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION