라틴어 문장 검색

Ille mi par esse deo videtur, ille, si fas est, superare divos qui sedens adversus identidem te spectat et audit dulce ridentem, misero quod omnis eripit sensus mihi:
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 511)
certe ego te in medio versantem turbine leti eripui et potius germanum amittere crevi quam tibi fallaci supremo in tempore deessem:
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 64 4:10)
"gnate mihi longe iucundior unice vita, gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus reddite in extrema nuper mihi fine senectae, quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus eripit invito mihi te, cui languida nondum lumina sunt gnati cara saturata figura, non ego te gaudens laetanti pectore mittam, nec te ferre sinam fortunae signa secundae, sed primum multas expromam mente querelas canitiem terra atque infuso pulvere foedans, inde infecta vago suspendam lintea malo, nostros ut luctus nostraeque incendia mentis carbasus obscurata decet ferrugine Hibera.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 64 7:1)
post hunc consequitur sollerti corde Prometheus extenuata gerens veteris vestigia poenae quam quondam silici restrictus membra catena persolvit pendens e verticibus praeruptis.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 64 11:6)
o di, si vestrum est misereri, aut si quibus unquam extremam iam ipsa in morte tulistis opem, me miserum adspicite et, si vitam puriter egi, eripite hanc pestem perniciemque mihi!
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Elegies , Poem 7610)
immo magno cum pretio atque malo), sicine subrepsti mi atque intestina perurens hei misero eripuisti omnia nostra bona?
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Elegies , Poem 772)
eripuisti, eheu nostrae crudele venenum vitae, eheu nostrae pestis amicitiae.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Elegies , Poem 773)
Quinti, si tibi vis oculos debere Catullum aut aliud si quid carius est oculis, eripere ei noli multo quod carius illi est oculis seu quid carius est oculis.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Elegies , Poem 821)
Quod si tam gratissimo nobis beneficio vigilatis, et adversarios nostros, prout sancta conamina vestra voluerint, ad sulcos bone civilitatis intenditis remeare, quis vobis dignas grates persolvere attentabit?
(단테 알리기에리, Epistolae 4:5)
atque ullulatum universalis captivitatis miserans, Moysen alium suscitavit qui de gravaminibus Egiptiorum populum suum eripiet, ad terram lacte ac melle manantem perducens.
(단테 알리기에리, Epistolae 25:7)
Nam et ego qui scribo tam pro me quam pro aliis, velut decet imperatoriam maiestatem benignissimum vidi et clementissimum te audivi, cum pedes tuos manus mee tractarunt et labia mea debitum persolverunt. 10.
(단테 알리기에리, Epistolae 47:4)
4. Dignas itaque persolvere grates non opis est hominis;
(단테 알리기에리, Epistolae 62:1)
- Pecuniam, quam in commoda publica, necessario impenderim, mihi, ut spero, cives mei persolvent:
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT QUARTUM.19)
Popularium omnium ob oculos nunc versamur, quorum praeconium laudesque feremus, si forte tyrannidi, ab hostibus intentatae, eos eripiamus:
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT QUINTUM.43)
Civitates, autem, militibus fortibus, qui martia ob patriam pugnando vulnera passi, stipendia tam merito debita persolvere nequibant:
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM QUARTUM.30)

SEARCH

MENU NAVIGATION