라틴어 문장 검색

Dum naribus scrutantur escam in stercore, Citati non respondent.
(파이드루스, 이솝 우화, Liber Quartus, Canum legati ad Iovem.3)
Et tamen plerumque haesitat dubitat, diversitate rationum, quas acri magnoque iudicio ab origine causisque primis repetit discernit expendit.
(소 플리니우스, 편지들, 1권, letter 22 3:3)
Nunc quoque paulisper haesitavi, id solum, quod recitavi, mitterem exigentibus vobis, an adicerem quae in aliud volumen cogito reservare.
(소 플리니우스, 편지들, 3권, letter 10 2:2)
Verum haesitanti mihi, omnia quae iam composui vobis exhiberem, an adhuc aliqua differrem, simplicius et amicius visum est omnia, praecipue cum affirmetis intra vos futura, donec placeat emittere.
(소 플리니우스, 편지들, 3권, letter 10 4:1)
Imbecillum latus, os confusum, haesitans lingua, tardissima inventio, memoria nulla, nihil denique praeter ingenium insanum, et tamen eo impudentia ipsoque illo furore pervenit, ut orator habeatur.
(소 플리니우스, 편지들, 4권, letter 7 4:2)
Scrutare tu causas - potes enim -, quae tantum miraculum efficiunt:
(소 플리니우스, 편지들, 4권, letter 30 11:1)
Sum et ipse in edendo haesitator, tu tamen meam quoque cunctationem tarditatemque vicisti.
(소 플리니우스, 편지들, 5권, letter 10 2:1)
sunt enim ut in castris sic etiam in litteris nostris, plures cultu pagano quos cinctos et armatos, et quidem ardentissimo ingenio, diligenter scrutatus invenies.
(소 플리니우스, 편지들, 7권, letter 25 6:2)
C. PLINIUS TRAIANO IMPERATORI Rogo, domine, consilio me regas haesitantem, utrum per publicos civitatium servos, quod usque adhuc factum, an per milites asservare custodias debeam.
(소 플리니우스, 편지들, 10권, letter 191)
Quod ego cum audissem, diu multumque haesitavi, quid facere deberem.
(소 플리니우스, 편지들, 10권, letter 31 2:2)
De iis autem qui non gessissent, quamvis essent aetatis eiusdem cuius illi quibus gerere permissum est, haesitabam;
(소 플리니우스, 편지들, 10권, letter 79 5:1)
Protinus ereptas viventi pectore fibras inspiciunt mentesque deum scrutantur in illis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 13:4)
meam vestigo sacram indolem, cum eandem mundanam scrutor”.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 108:11)
Abraham, antequam vocem Dei exaudiret iam eum quaerebat « secundum promptitudinem sollicitudinis animae suae» et «per omnem circumibat mundum, scrutans ubi sit Deus », usque ad diem quo adfuit « miserans Deus eius qui solus tacito quaerebat eum ».
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 65:6)
consule barbati deliramenta Platonis, consule et hircosus Cynicus quos somniat et quos texit Aristoteles torta vertigine nervos, hos omnes quamvis anceps labyrinthus et error circumflexus agat, quamvis promittere et ipsi gallinam soleant aut gallum, clinicus ut se dignetur praestare deus morientibus aequum, cum ventum tamen ad normam rationis et artis, turbidulos sensus et litigiosa fragosis argumenta modis concludunt numen in unum, cuius ad arbitrium sphera mobilis atque rotunda volvatur, serventque suos vaga sidera cursus, non recipit natura hominis, modo quadrupes ille non sit, et erecto spectet caelestia vultu, non recipit neget ut regimen pollere supremum, istud et ipse Numae tacitus sibi sensit haruspex, semifer et Scottus sentit, cane milite peior, sed nos qui Dominum libris et corpore iam bis vidimus, ante fide, mox carne et sanguine 1 coram, quique voluminibus vatum cruce teste probatis rimantes digitos costarum in vulnera cruda mersimus, et manuum visu dubitante lacunas scrutati aeternum regem cognovimus Iesum, abiurare Deo titulum nomenque paternum credimus esse nefas, qui regem protulit ex se, non regem populi Parthorum aut Romulidarum, sed regem summae et mediae rationis et imae, atque ideo rerum dominum et super omnia regem, carnis habet medium, summum Patris, et Stygis imum.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 371)

SEARCH

MENU NAVIGATION