라틴어 문장 검색

Alius philosophus:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 88:1)
Sed si aliquid philosophorum huiusmodi reposuistiin cordis armariolo, largire mihi discipulo, et ego fideli memoriae commendabo, ut quandoque condiscipulis lacte philosophico educatis delicatissimum largiripossum alimentum.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 107:7)
In civitate autem illa morabatur quidam philosophus, qui cognominabatur Auxilium Egentium, bonus homo atque religiosus.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:31)
Audita reisinceritate philosophus pietate commotus ait:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:36)
Iuvenis autem quod philosophus eiiusserat egit.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:39)
Mane autem facto venit philosophus ad iustitiam.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:40)
Quem postquamvidit iustitia, ut sapientem et philosophum vocavit vocatumque iuxta sesedere fecit.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:41)
24]tibus iustitia ait philosopho quod causas eorum audiret etinde iudicium faceret.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:45)
Inde philosophus:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:46)
Et hoc modo iuvenisevasit sensu philosophi.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:54)
Finitis placitis iuvenis philosopho grates reddidit.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:55)
Tunc philosophus ait illi:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:56)
Nunquamne illud philosophi audisti:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:57)
Cui philosophus:
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:61)
Tale iudicium apparet esse philosophi, et hoc est gratia Dei et merito vocatus est hoc nomine Auxilium Miserorum.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 109:64)

SEARCH

MENU NAVIGATION