도구

도구

라틴어 문장 검색

tutorem eum Graeci, ut cognomine a ceteris regibus distinguerent, appellarunt.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XL 623:1)
Sabello cognomen erat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 41:2)
augures suffecti sunt in Gracchi locum T. Veturius Gracchus Sempronianus, in P. Aeli, Q. Aelius Paetus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 247:2)
Minor, inquit, ad maiores et - quod Philippo ipsi cognomen erat - filius ad patrem transeat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 410:2)
&3A.&6.383 (Bacchis) illa mi cognominis fuit Serv.
(티투스 마키우스 플라우투스, Bacchides, act 110)
Insequentibus annis a Macedonia Zoilus, qui adoptavit cognomen, ut Homeromastix vocitaretur, Alexandriam venit suaque scripta contra Iliadem et Odyssean comparata regi recitavit.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER SEPTIMUS, 머리말22)
cuius cognomen una cum Crassi Divitis cognomine consenescit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, LIBER SECVNDVS AD ATTICVM, letter 13 4:6)
ergo ex industria factus ad imitationem stultitiae, cum se suaque praedae esse regi sineret, Bruti quoque haud abnuit cognomen, ut sub eius obtentu cognominis liberator ille populi Romani animus latens opperiretur tempora sua.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber I 574:1)
Nec mirum si ex cognominibus nata sunt nomina, cum contra et cognomina ex propriis sint tracta nominibus, ut ab Aemilio Aemilianus, a Servilio Servilianus.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 27:1)
Robertus, filius Gerardi, Reymundus cognomine Pellez, Bonwankerus de Capis castello, Milo quoque cognomine Lover miles fortissimus, Stephanus de Albemarla, filius Udonis comitis de Campania, Waltherus de Dromedart, et ejus filius Bernardus dilectissimus, in omni facto et forma delectabilis;
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 46:4)
cognomen ivlo si proprie loqueretur, agnomen diceret, non cognomen, sed magis ad familiam respexit, quia omnis gens Iulia inde originem ducit.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 26715)
non, si mihi hoc Corvini cognomen dis auctoribus homines dedistis, Publicolarum vetustum familiae nostrae cognomen memoria excessit;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber VII 353:1)
postea Gai Caesaris et deinde Augusti cognomen assumpsit, alterum testamento maioris auunculi, alterum Munati Planci sententia, cum quibusdam censentibus Romulum appellari oportere quasi et ipsum conditorem urbis, praeualuisset, ut Augustus potius uocaretur, non tantum nouo sed etiam ampliore cognomine, quod loca quoque religiosa et in quibus augurato quid consecratur augusta dicantur, ab auctu uel ab auium gestu gustuue, sicut etiam Ennius docet scribens:
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Divus Augustus, 7장 2:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION