라틴어 문장 검색

"Pars sit ieiuno de tot michi, pisce uel uno, Dulcis amica, precor, quos sic piscare per aequor".
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXIV. De uulpe et lupo 25:3)
Vindicis ista pati meruerunt premia fati, Iure figurantes, deceat quod semet amantes Quamlibet ad sortem mentem componere fortem.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXV. De ueruecibus et coco regis 26:9)
"Qualibus utaris, precor, artibus, ut fatearis".
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXVIII. De uulpe et gatto 29:2)
Cui retulisse ferunt, huc se quod fata tulerunt Sponte nec inmissum, sociis sed agentibus ipsum.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXXI. De leone et mure 34:5)
Nuper enim partae cenae non inmemor arte Hanc, ut fallatur, secum prandere precatur.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXXII. De uulpe et ibide 35:5)
Sensit ut ille dolum metuensque relinquere solum Munus id oblatum, quia fit uariabile fatum, Increpuisse pecus sic dicitur, arbiter aequus:
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXXIII. De ceruo et equo 36:14)
Matris in occasu, patris egri denique suasu Constat id inuentum, ne mox post fata parentum Tempus deleret proprium quod nomen inheret;
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXXIV. De mulo, uulpe et lupo 37:8)
Si bene valetis et filii vestri, et res vestrae ex sententia sunt vobis, precans refero quidem Deo maximam gratiam, in caelum spem habens;
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 9장20)
Solantur maesti nunc mea fata senis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, I 8:1)
Fatum sub pedibus egit superbum
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VII 2:1)
Et haereant, inquam, precor;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:1)
Id uero hactenus egimus ut quae indignissima tibi uidebatur malorum potestas eam nullam esse cognosceres, quosque impunitos querebare uideres numquam improbitatis suae carere suppliciis, licentiam quam cito finiri precabaris nec longam esse disceres infelicioremque fore si diuturnior, infelicissimam uero si esset aeterna;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 4:1)
Et propria fatum sollicitare manu?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VIII 2:1)
In hac enim de prouidentiae simplicitate, de fati serie, de repentinis casibus, de cognitione ac praedestinatione diuina, de arbitrii libertate quaeri solet, quae quanti oneris sint ipse perpendis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 1:6)
cum uero ad ea quae mouet atque disponit refertur, fatum a ueteribus appellatum est. Quae diuersa esse facile liquebit si quis utriusque uim mente conspexerit;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 2:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION