라틴어 문장 검색

sol etiam caecat, contra si tendere pergas, propterea quia vis magnast ipsius et alte aëra per purum simulacra feruntur et feriunt oculos turbantia composituras.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 12:8)
sed tamen haud quisquam tam longe fertur eorum quam sonitus, quam vox, mitto iam dicere quam res quae feriunt oculorum acies visumque lacessunt.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 24:8)
id quod providet, illius rei constat imago, ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire inque gredi, ferit extemplo quae in corpore toto per membra atque artus animai dissita vis est;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 29:6)
inde ea proporro corpus ferit, atque ita tota paulatim moles protruditur atque movetur.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 29:8)
sic igitur Veneris qui telis accipit ictus, sive puer membris muliebribus hunc iaculatur seu mulier toto iactans e corpore amorem, unde feritur, eo tendit gestitque coire t iacere umorem in corpus de corpore ductum;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 33:7)
hunc tibi subtilem cum primis ignibus ignem constituit natura minutis mobilibusque corporibus, cui nil omnino obsistere possit.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 8:4)
Adde quod e parvis et levibus est elementis, nec facilest tali naturae obsistere quicquam;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 11:2)
Principio omnibus ab rebus, quas cumque videmus, perpetuo fluere ac mitti spargique necessest corpora quae feriant oculos visumque lacessant.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 29:8)
quae cognomina utrique effectui apta sunt, ut sit Ἰήϊος ἀπὸ τοῦ ἰᾶσθαι, id est a sanando, et Παιὰν ἀπὸ τοῦ παύειν τὰς ἀνίας, et rursus Ἰήϊος ἀπὸ τοῦ ἱέναι, ab inmittendo, — βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς, et Παιὰν ἀπὸ τοῦ παίειν, a feriendo.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 16:2)
cum autem ἵε Παιὰν per ε litteram dicunt cum aspiratione prioris litterae, significant hoc dici in aliquem adversa precatione, βάλε Παιὰν, id est inmitte feriendo:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 17:2)
Ferit aures nostras hoc verbum discludere, ut novum, sed prior Lucretius in quinto:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 11:2)
Quid mirum, si feriet sapiens, ut dixi, non sentientes, cum interdum sic reprehendat, ut reprehensus hilaretur, nec tantum fabulis suis sed interroga­tionibus quoque vim philosophiae nihil ineptum loquentis ostendet?
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 24:2)
potus, ut natura levior, mox altum petit, et cerebrum, quod in vertice locatum est, ferit fumi calentis aspergine.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, V. 14:3)
Cum ergo epotum vinum in tam largum ceciderit humorem, vim suam perdit et fit dilutius, nec facile crebri sedem ferit fortitudine eius extincta.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VI. 17:3)
Hae lacrimis sparsere deos, hae pectora duro Adfixere solo, lacerasque in limine sacro Attonitae fudere comas, votisque vocari Adsuetas crebris feriunt ululatibus aures.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 1:17)

SEARCH

MENU NAVIGATION